Polska terminologia językoznawcza w węgierskiej tradycji polonistycznej

Anna Seretny; Wiesław Tomasz Stefańczyk

doi:10.18778/0860-6587.23.04

Autor

Anna Seretny Uniwersytet Jagielloński, Wydział Polonistyki, Centrum Języka i Kultury Polskiej w Świecie
Wiesław Tomasz Stefańczyk

DOI:

https://doi.org/10.18778/0860-6587.23.04

Słowa kluczowe:

terminologia, termin językoznawczy, język polski, język węgierski, opis struktury języka, nauczanie/uczenie się języka polskiego

Abstrakt

Polszczyzna i język węgierski są językami odrębnymi zarówno pod względem genetycznym, jak i typologicznym. Język polski jest językiem indoeuropejskim, słowiańskim, fleksyjnym, natomiast węgierszczyzna jest językiem uralskim, ugrofińskim, aglutynacyjnym. W związku z tymi odrębnościami część kategorii gramatycznych w pełni się nie pokrywa. Dotyczy to zwłaszcza nieistniejącego w węgierszczyźnie rodzaju gramatycznego, liczebnika zbiorowego, przyimka, aspektu czasownika, a także w odmienny sposób wyrażanego przypadka. W węgierskim językoznawstwie polonistycznym istnieją usankcjonowane tradycją terminy nazywające wskazane kategorie. Niniejszy artykuł jest poświęcony ich analizie.

Bibliografia

Babik W., 2010, Słowa klucze, Kraków.
Google Scholar

Bańczerowski J.,1976, Językoznawstwo kontrastywne a metodyka nauczana języków obcych (na materiale języka polskiego i węgierskiego), w: Neofilologia, Polskie Towarzystwo Neofilologiczne, Poznań, s. 84–100.
Google Scholar

Bańczerowski J., 1995, Niektóre zagadnienia z zakresu nauczania języka polskiego Węgrów, „Przegląd Glottodydaktyczny”, t. 14, Warszawa, s. 87–93.
Google Scholar

Bańczerowski J., 2001a, Język polski na Węgrzech (badania naukowe, metodyka nauczania), w: Język polski w kraju i za granicą, t. 2, Warszawa, 17–24.
Google Scholar

Bańczerowski J., 2001b, Podstawy polsko-węgierskiej fonetyki i fonologii kontrastywnej, Budapest.
Google Scholar

Bańczerowski J., 2007, Gramatyka komunikacyjna jako model kompetencji komunikacyjnej człowieka. Zarys problematyki, w: W. Figarski, J. Skrzypek (red.), Proces glottodydaktyczny w szkole, Warszawa, s. 15–25.
Google Scholar

Bańczerowski J., Szabó D., Bakonyi I., 1980, Lengyel nyelvkönyv, Budapest.
Google Scholar

Bańko M., 2002, Wykłady z polskiej fleksji, Warszawa.
Google Scholar

Csapláros I., 1963, Zarys elementarnej gramatyki języka węgierskiego, Warszawa–Łódź.
Google Scholar

Grzegorczykowa R., Laskowski R., Wróbel H. (red.), 1998, Gramatyka współczesnego języka polskiego, Warszawa.
Google Scholar

Grucza S., 2013, Od lingwistyki tekstu do lingwistyki tekstu specjalistycznego, Warszawa.
Google Scholar

Kempf Z., 1978, Próba teorii przypadków, cz. I, Opole.
Google Scholar

Kerényi G., Szabó I., Varsányi I., 1966, Tanuljunk nyelveket – Lengyel nyelvkönyv, Budapest.
Google Scholar

Keszler B. (red.), 2000, Magyar grammatika, Budapest.
Google Scholar

Klemensiewicz Z., 1984, Podstawowe wiadomości z gramatyki języka polskiego, Warszawa.
Google Scholar

Kuryłowicz J., 1987, Studia językoznawcze, Warszawa.
Google Scholar

Lukszyn J., Zmarzer W., 2001, Teoretyczne podstawy terminologii, Warszawa.
Google Scholar

Maćkiewicz J., 1984, Co to są tzw. internacjonalizmy? „Język Polski”, z. 3.
Google Scholar

Mazur M., 1961, Terminologia techniczna, PWT, Warszawa.
Google Scholar

Mroczko E., 1967, Zwięzła gramatyka języka węgierskiego, Warszawa.
Google Scholar

Pátrovics P., 2000, Aspektus a lengyel, a német és a Magyar nyelvben. A lengyel aspektusjelentések német és magyar funkcionális megfelelői, Budapest.
Google Scholar

Pátrovics P., 2004, Az aspektus története és tipológiája, Budapest.
Google Scholar

Pátrovics P., 2011, A lengyel igeaspektus kérdései. Lengyel-magyar strukturális aspektusszótár, Budapest.
Google Scholar

Seretny A., 2015, Słownictwo w dydaktyce języka. Świat słów na przykładzie języka polskiego jako obcego, Księgarnia Akademicka, Kraków.
Google Scholar

Seretny A., W. T. Stefańczyk, Węgierska terminologia językoznawcza w polskiej tradycji hungarystycznej (w druku).
Google Scholar

Stefańczyk W. T., 1996, Fleksja polska. Lengyel alaktan, Debrecen.
Google Scholar

Reychman J., 1980, Wielki słownik węgiersko-polski, Budapest.
Google Scholar

Reychman J., 1985, Wielki słownik polsko-węgierski, Budapest.
Google Scholar

Włodarczyk H., 2009, Lingwistyka na polonistyce krajowej i zagranicznej w dobie filozofii informatyczno-logicznej, „LingVaria” nr 1 (7), s. 65–79.
Google Scholar

Varsányi I., 1974, Kis lengyel nyelvkönyv, Budapest.
Google Scholar

Varsányi I., 1988a, Lengyel-magyar szótár, Budapest.
Google Scholar

Varsányi I., 1988b, Magyar-lengyel szótár, Budapest.
Google Scholar