Rehabilitacja zaburzeń głosu i mowy autorską metodą logopedii artystycznej

Abstrakt

Tematyką artykułu jest sposób rehabilitacji zaburzeń głosu i mowy opracowany przez autorkę na podstawie wieloletnich doświadczeń i analitycznych dociekań w praktyce dążenia do uzyskania maksymalnej poprawy lub usunięcia zaburzenia występującego u określonego pacjenta w danej jednostce chorobowej, którą nazwała metodą logopedii artystycznej. Prezentacja zaburzeń wynikających z omówionych chorób wyznacza obszar oddziaływania tej metody. Omówiony został sposób aktywizacji obszarów neuromotorycznych twarzy przez przyczepy mięśni czworokątnych wargi górnej i wywołanie kolejnych reakcji w ruchomych częściach artykulatorów, które wraz z artykulatorami nieruchomymi prowadzą do wzmocnienia dźwięku przez rezonatory nasady. Wyjaśniony został sposób oddychania torem żebrowo‑przeponowo‑brzusznym i umiejętność operowania strumieniem powietrza przez świadome zatrzymanie pozycji wdechowej, a następnie podparcie dźwięku wysłanego do rezonatorów. Ten system oddechowy prowadzi zarówno do mistrzowskiego posługiwania się głosem, jak i do zdrowej emisji głosu mówionego.