Diagnoza emisji głosu z wykorzystaniem wywiadu ustrukturyzowanego – implikacje praktyczne

Anna Guzy

doi:10.18778/2544-7238.03.06

Autor

Anna Guzy Uniwersytet Śląski w Katowicach, Wydział Filologiczny, Katedra Dydaktyki Języka i Literatury Polskiej, pl. Sejmu Śląskiego 1, 40-007 Katowice https://orcid.org/0000-0002-6713-7293

DOI:

https://doi.org/10.18778/2544-7238.03.06

Słowa kluczowe:

diagnoza emisji głosu, metody diagnostyczne, wywiad ustrukturyzowany

Abstrakt

W artykule przedstawiono standardy postępowania w przypadku diagnozowania jakości emisji głosu. Omówiono stosowane narzędzia diagnostyczne, między innymi test VHI, skalę dyskomfortu traktu głosowego YTD, odsłuchową skalę GRBAS. Główną część artykułu stanowi opis wywiadu ustrukturyzowanego, który może być stosowany podczas rozmowy (diagnozy) przez specjalistów, między innymi laryngologów, foniatrów, logopedów czy trenerów emisji głosu. Wywiad obejmuje szereg pytań z zakresu: danych podstawowych, warunków i higieny pracy, nawyków zdrowotnych, stanu zdrowia, problemów głosowych, jak również zmiennych psychologicznych. Do wywiadu skonstruowano arkusz, który ułatwia prosty i szybki zapis zgromadzonych wyników.

Pobrania

Brak dostępnych danych do wyświetlenia.

Bibliografia

Deem J., Miller L., 2000, Manual of Voice Therapy, Austin: Pro‑Ed.
Google Scholar

Dejonckere P. H., Bradley P., Clemente P., Cornut P., Crevier‑Buchman L., Friedrich G., Van de Heyning P., Remacle M., Woisard V, 2001, A basic protocol for functional assessment of voice patology, especially for investigating the efficacy of (phonosurgical) treatments and evaluating new assessment techniques, „European Archives of Oto‑Rhino‑Laryngology”, vol. 258, s. 77–82.
Google Scholar DOI: https://doi.org/10.1007/s004050000299

First M. B., Gibbon M., Spitzer R. L., Wiliams J. B.W., Smith L., 2010, Ustrukturalizowany wywiad kliniczny do badania zaburzeń osobowości z osi II DSM‑IV, Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych.
Google Scholar

Guzy A., 2012, Jak określać problemy emisji głosu? Propozycja wykorzystania Arkusza Diagnozy Emisji Głosu (ADE), „Forum Logopedyczne”, nr 20, s. 120–136.
Google Scholar

Halama A. R., Raes J., 1998, Pomiar maksymalnego czasu fonacji jako prosta próba oceny zaburzenia głosu, [w:] H. Mierzejewska, M. Przybysz‑Piwkowa (red.), Zaburzenia głosu – badanie – diagnozowanie – metody usprawniania, Warszawa: Wydawnictwo DIG, s. 39–45.
Google Scholar

Hirano M., 1981, Clinical Examination of Voice, New York: Springer.
Google Scholar

Kisiel M., 2012, Emisja i higiena głosu w pracy dydaktyczno‑wychowawczej nauczyciela, Dąbrowa Górnicza: Wyższa Szkoła Biznesu.
Google Scholar

McAfee J. G., Shipley K. G., 2009, Assessment in Speach‑Language Pathology, Clifton Park: Delmar Cengage Learning.
Google Scholar

Niebudek‑Bogusz E., 2009, Postępowanie w dysfoniach zawodowych w krajach Unii Europejskiej i na świecie, „Medycyna Pracy”, nr 60(2), s. 151–158.
Google Scholar

Niebudek‑Bogusz E., Woźnicka E., Kuzańska A., Śliwińska‑Kowalska M., 2007, Ocena zaburzeń głosu u nauczycieli za pomocą wskaźnika niepełnosprawności głosowej (Voice Handicap Index – VHI), „Medycyna Pracy”, vol. 58(5), s. 393–402.
Google Scholar

Olszewski J., Nowosielska‑Grygiel J., 2017, Nowe metody diagnostyczne oceny czynności głosu dla potrzeb foniatry i logopedy, „Logopaedica Lodziensia”, nr 1, s. 91–99.
Google Scholar DOI: https://doi.org/10.18778/2544-7238.01.08

Pawłowski Z., 2005, Foniatryczna diagnostyka wykonawstwa emisji głosu śpiewaczego i mówionego, Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Google Scholar

Sielska‑Badurek E., Niemczyk K., 2015, Postępowanie diagnostyczne w zaburzeniach głosu, „Polski Przegląd Otolaryngologiczny”, t. 4, nr 2, s. 12–18.
Google Scholar DOI: https://doi.org/10.5604/20845308.1152198

Stemplewska‑Żakowicz K., 2011, Diagnoza psychologiczna. Diagnozowanie jako kompetencja profesjonalna, Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Google Scholar

Świdziński P., 2000, Obiektywna metoda akustycznego różnicowania zaburzeń głosu, „Nowa Medycyna”, nr 3, http://www.czytelniamedyczna.pl/1288,obiektywna-metoda-akustycznegoroznicowania-zaburzen-glosu.html (dostęp: 5.07.2019).
Google Scholar

Wiskirska‑Woźnica B., 2008, Kliniczna ocena czynności narządu głosu, [w:] A. Obrębowski (red.), Narząd głosu i jego znaczenie w komunikacji społecznej, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Medycznego, s. 42–49.
Google Scholar

Woźnicka E., Niebudek‑Bogusz E., Kwiecień J., Wiktorowicz J., Śliwińska‑Kowalska M., 2012a, Applicability of the vocal tract discomfort (VTD) scale in evaluating the effects of the voice therapy of occupational voice disorders, „Medycyna Pracy”, vol. 63, s. 141–152.
Google Scholar

Woźnicka E., Niebudek‑Bogusz E., Wiktorowicz J., Śliwińska‑Kowalska M., 2012b, Applicability of the Vocal Tract Discomfort (VTD) scale in the diagnostics of occupational dysphonia, „Logopedia Phoniatrica”, vol. 37(4), s. 151–157.
Google Scholar DOI: https://doi.org/10.3109/14015439.2012.671358

Wysocka M., Skoczylas A., Szkiełkowska A., Mularzuk M., 2008, Standard postępowania logopedycznego w przypadku zaburzeń głosu, „Logopedia”, nr 37, s. 243–254.
Google Scholar