Innowacyjność gospodarek Unii Europejskiej w świetle Strategii Lizbońskiej

Abstrakt

Strategia Lizbońska, przyjęta przez Radę Europejską w marcu 2000 roku podczas szczytu w Lizbonie, stanowi odpowiedź Unii Europejskiej na liczne wyzwania wynikające z globalizacji procesów gospodarczych i dynamicznego rozwoju technologii informacyjnych. Znaczenie owych wyzwań jest tak duże, że niezbędne okazało się przygotowanie strategii modernizacji europejskiej gospodarki, opartej na zasadzie zrównoważonego rozwoju. Wprawdzie w dekadzie lat 90. ubiegłego stulecia pogłębieniu uległy procesy integracyjne gospodarek Wspólnoty, to jednak nie potrafiły one dorównać gospodarce amerykańskiej w wyścigu technologicznym. Wskutek tego gospodarki zachodnioeuropejskie stały się mniej konkurencyjne w porównaniu z amerykańską. Strategia Lizbońska jest najbardziej rozwiniętym w historii Unii Europejskiej programem zwiększenia konkurencyjności gospodarek europejskich. Istotną rolę w realizacji celów Strategii Lizbońskiej odgrywa poprawa innowacyjności gospodarek Zdolność tworzenia i praktycznego wykorzystania innowacji ma kapitalne znaczenie dla zmniejszenia dystansu ekonomicznego i technologicznego między Unią Europejską a USA. Celem artykułu jest przedstawienie istoty Strategii Lizbońskiej (wersji pierwotnej i zmodyfikowanej), ukazanie poziomu innowacyjności gospodarek Unii Europejskiej na tle USA i Japonii, a także dokonanie oceny dotychczasowych rezultatów w zakresie realizacji postanowień owej Strategii. Artykuł składa się z wprowadzenia, czterech części i zakończenia. Część pierwsza poświęcona jest prezentacji roli gospodarki opartej na wiedzy i innowacyjności w Strategii Lizbońskiej. Część druga zawiera analizę poziomu innowacyjności gospodarek UE na tle USA i Japonii. W części trzeciej przedstawiono ocenę realizacji głównych celów Strategii Lizbońskiej, a w czwartej założenia nowej wersji owej Strategii.