Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na gruncie niemieckiego podatku VAT i niemieckiej praktyki podatkowej

Jan Sarnowski; Paweł Selera; Anna Bartosiak

doi:10.18778/1509-877X.2018.03.02

Autor

Jan Sarnowski LL.M., Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów
Paweł Selera Doktor nauk prawnych, LL.M., doradca podatkowy, Dyrektor Departamentu Podatku od Towarów i Usług w Ministerstwie Finansów
Anna Bartosiak Ekspert w Departamencie Analiz Podatkowych w Ministerstwie Finansów

DOI:

https://doi.org/10.18778/1509-877X.2018.03.02

Słowa kluczowe:

stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, wystarczająca stałość, odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, VAT

Abstrakt

Celem opracowania jest analiza koncepcji stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na gruncie niemieckiej ustawy o VAT oraz wykładni tego pojęcia dokonywanej przez niemieckie sądy finansowe i organy podatkowe. Niemieckie sądy finansowe, dokonując oceny kryteriów pozwalających na przyjęcie istnienia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej za punkt wyjścia, słusznie przyjmują Rozporządzenie 282/2011 oraz orzecznictwo TSUE. Niemniej jednak w niektórych przypadkach sądownictwo dopuszcza występowanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Niemiec nawet wówczas, jeśli podatnik korzysta z cudzego personelu albo nie dysponuje żadnym zapleczem personalnym. W opinii autorów jest to wykładnia zbyt daleko idąca, nieznajdująca uzasadnienia ani na gruncie prawa unijnego, ani orzecznictwa TSUE.

Pobrania

Brak dostępnych danych do wyświetlenia.

Bibliografia

Bartosiewicz A., Nowe unijne rozporządzenie wykonawcze VAT, „Przegląd Podatkowy” 2011, nr 7.
Google Scholar

Becker S., Warenlager als umsatzsteuerliche Betriebsstätte bzw. feste Niederlassung, DStR 2015.
Google Scholar

Gersch E.M., § 12 AO, [w:] Abgabenordnung (AO). Kommentar, Hrsg. F. Klein, München 2018.
Google Scholar

Grambeck H.M., UStG § 3a Ort der sonstigen Leistung, [w:] Beck’scher Online-Kommentar Umsatzsteuergesetz 2018, Hrsg. R. Weymüller, München 2018.
Google Scholar

Haller E., Feste Niederlassung – alle Klarheiten beseitigt?, MwStR 2017.
Google Scholar

Koenig U., § 12 AO, [w:] Abgabenordnung (AO). Kommentar, Hrsg. U. Koenig, München 2014.
Google Scholar

Korn Ch., § 3a UStG, [w:] Umsatzsteuergesetz. Kommentar, Hrsg. J. Bunjes, München 2018.
Google Scholar

Lembke O., Durch das Unterhalten von Windrädern wird eine inländische Betriebsstätte begründet, MwStR 2017.
Google Scholar

Monfort B., EuGH: Begriff der festen Niederlassung des Empfängers einer Dienstleistung – Welmory, MwStR 2014.
Google Scholar

Pistone P., Fixed establishment and permanent establishment, „International VAT Monitor” 1999, nr 3.
Google Scholar

Pogodda A., Zur Frage, ob das bloße Unterhalten von Windkrafträdern im Inland eine Zweigniederlassung i. S. von § UStG §13b Abs. UStG § 13B Absatz4 UStG a. F. begründet, MwStR 2014.
Google Scholar

Rutkowska-Brdulak A., Stałe miejsce prowadzenia działalności w VAT a podmiotowość prawnopodatkowa. Dylematy, konsekwencje, ryzyka, LEX/el. 2018.
Google Scholar

Skorupa P., Wróblewska K., Stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej a VAT – uwagi na tle przepisów rozporządzenia Rady (UE) Nr 282/2011 oraz orzecznictwa TSUE (1), „Przegląd Podatkowy” 2013, nr 7.
Google Scholar

Spies K., Permanent establishment versus fixed establishment: The same or different?, „Bulletin for International Taxation” 2017, nr 12.
Google Scholar

Tsielepis A., The devil is in the detail: An analysis of the ECJ’s attributes to the fixed establishment concept, „International VAT Monitor” 2017, nr 3.
Google Scholar