W poszukiwaniu wspólnotowości. Autoetnograficzna opowieść o Biennale Sztuki w Wenecji
DOI:
https://doi.org/10.18778/2450-4491.18.13Słowa kluczowe:
arts-based research, autoetnografia, Biennale Sztuki w Wenecji, edukacja estetyczna, sztuka współczesna, wspólnotaAbstrakt
W artykule przedstawiono autoetnograficzną opowieść o poszukiwaniu idei wspólnotowości na Biennale Sztuki w Wenecji. La Biennale di Venezia to jedna z najstarszych wystaw sztuki międzynarodowej na świecie. Prezentowane w jej ramach projekty artystyczne stanowią esencję zainteresowań artystyczno-społecznych współczesnych społeczeństw. Wychodząc od problemu wishful thinking w edukacji estetycznej, poddano analizie pięć ostatnich edycji weneckiego Biennale (od 2013 do 2022 roku), pokazując, gdzie w przestrzeni Biennale jest miejsce dla budowania się wspólnoty. Wykorzystując metodologię ABR (arts-based research) artykuł jest próbą delikatnego przełamania formy pisarstwa akademickiego i wprowadzenia do niego wyraźnego czynnika osobistego (zgodnie z koncepcją badawczą Patricii Leavy). Powstała tym samym osobista opowieść, w ramach której przedstawione i omówione zostały wybrane projekty artystyczne oraz sytuacje komunikacyjne, jakie miały miejsce podczas weneckiego Biennale edycji od 55. do 59. i mogą być uznane za elementy budowania Biennalowej wspólnoty.
Bibliografia
Dewey J. (1975) Sztuka jako doświadczenie, tłum. A. Potocki, Wrocław, Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Google Scholar
Gadamer H. G. (1993) Aktualność piękna, tłum. K. Krzemieniowa, Warszawa, Oficyna Naukowa.
Google Scholar
Holman Jones S. (2009) Autoetnografia. Polityka tego, co osobiste w: Metody badań jakościowych, t. 2, N. K. Denzin, Y. S. Lincoln (red.), tłum. M. Brzozowska-Brywczyńska, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN, s. 175–218.
Google Scholar
Kosiński D. (2023) Teatr, który nadchodzi?, Gdańsk, Słowo/obraz terytoria.
Google Scholar
Kwiatkowska-Tybulewicz B. (2021) Edukacyjny potencjał Pawilonu Polonia na Biennale Sztuki w Wenecji: Halka/Haiti oraz Mały Przegląd, „Kwartalnik Pedagogiczny”, t. 261, nr 3, s. 7–29, https://doi.org/10.31338/2657-6007.kp.2021-3.1
Google Scholar
DOI: https://doi.org/10.31338/2657-6007.kp.2021-3.1
Leavy P. (2018) Metoda spotyka sztukę. Praktyki badawcze oparte na sztuce, tłum. K. Stanisz, J. Kucharska, Warszawa, Narodowe Centrum Kultury.
Google Scholar
Ortega y Gasset J. (1982) Człowiek i ludzie w: Bunt mas i inne pisma socjologiczne, tłum. H. Woźniakowski, Warszawa, Państwowe Wydawnictw Naukowe, s. 329–646.
Google Scholar
Suchodolski B. (1965) Współczesne problemy wychowania estetycznego w: Wychowanie przez sztukę, I. Wojnar (red.), Warszawa, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, s. 17–35.
Google Scholar
Szlendak T., Olechnicki K. (2017) Nowe praktyki kulturowe Polaków. Megaceremoniały i subświaty, Warszawa, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Google Scholar
Tichy A. (2023) Nędza, tłum. D. Górecka, Warszawa, Wydawnictwo Pauza.
Google Scholar
Warburg A. (2016) Atlas obrazów Mnemosyne, tłum. P. Błożyński, M. Jędrzejczyk, Warszawa, Kraków, Narodowe Centrum Kultury, Fundacja SPLOT.
Google Scholar
Wojnar I. (1970) Estetyka i wychowanie, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Google Scholar
Wojnar I. (1980) Teoria wychowania estetycznego – zarys problematyki, Warszawa, Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Google Scholar
Zalewska-Pawlak M. (2017) Wspólnotowość i indywidualizm w edukacji estetycznej – podstawowe założenia w: Różnorodni przez sztukę. Edukacja estetyczna w środowiskach zróżnicowanych kulturowo, M. Zalewska-Pawlak, M. Sasin (red.), Łódź, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, s. 79–89.
Google Scholar