Dysfunkcjonalność środowiska rodzinnego jako przyczyna recydywizmu

Abstrakt

Rodzina jako podstawowa komórka społeczna, pierwsze środowisko życia ludzkiego odgrywa podstawową rolę w zabezpieczeniu potrzeb, przenoszeniu wzorców społecznych i ochrony jej członków. Biorąc pod uwagę różne modele rodzinne istniejące we współczesnym świecie, oprócz tradycyjnych i zrekonstruowanych rodzin, rozróżniamy również rodziny dysfunkcyjne, co nie oznacza od razu, że są to rodziny patologiczne. Prawidłowe wypełnianie funkcji rodzicielskich jest jednym z najważniejszych zadań rodziny. To rodzina tworzy środowisko edukacyjne, opiekuńcze i socjalizacyjne dla dziecka, gdzie rozwijają się cechy jego osobowości i tożsamości, a także przyswajane są normy społeczne i związane z nimi sankcje. Rodzaj i model rodziny może mieć znaczący wpływ na pojawienie się zachowań przestępczych w dorosłości. Badania autorki przeprowadzone w latach 2007–2011 pokazują, że stosunki rodzinne są najbardziej znaczącym czynnikiem w biografiach więźniów. Ponadto wykazano, że rozpoczęcie działalności przestępczej i kolejne powroty do tego rodzaju aktywności, korelują z problemami edukacyjnymi i licznymi uzależnieniami w rodzinie (od alkoholu, narkotyków, substancji psychoaktywnych, hazardu, itp.). Dysfunkcje, które powstają w wyniku procesu socjalizacji i budowania codziennych relacji, mogą być związane z wejściem na drogę przestępczą młodego mężczyzny, a tym samym sprzyjać w przyszłości
powrotowi do negatywnych nawyków i recydywizmowi. Artykuł ma na celu pokazać relację między wychowaniem w dysfunkcyjnej rodzinie a wejściem na ścieżkę przestępczą, co w konsekwencji może być też uważane za jedną z przyczyn późniejszego recydywizmu jednostek.