Czy istnieje interpretacja standardowa? Empiryczna weryfikacja wybranych założeń gramatyki komunikacyjnej
DOI:
https://doi.org/10.18778/1505-9057.58.10Słowa kluczowe:
interpretacja standardowa, schemat poznawczy, gramatyka komunikacyjna, wartościowanieAbstrakt
W artykule postawione zostało główne pytanie badawcze: „czy istnieje interpretacja standardowa?”, która w metodologii gramatyki komunikacyjnej, do jakiej odwołuje się autorka, definiowana jest jako uogólniony schemat analizy komunikatu przez wirtualnego odbiorcę, polegającej na konstruowaniu podstawowych, współpracujących ze sobą, komponentów sensu. Empirycznej weryfikacji poddano założenie, że choć odbiór komunikatu jest procesem subiektywnym, to jego przebieg jest do pewnego stopnia zdeterminowany, gdyż odbiorca, na pewnych etapach interpretacji, przejdzie przez określone, standardowe odniesienia, wspólne dla większości mówiących w danych języku, a jego dalsze subiektywne rozwinięcie interpretacji nie będzie przeczyło tym standardom. Artykuł prezentuje wyniki cele, metody i wyniki badania ankietowego przeprowadzonego na okoliczność weryfikacji założenia o istnieniu interpretacji standardowej, jednego z głównych założeń gramatyki komunikacyjnej w opracowaniu A. Awdiejewa i G. Habrajskiej.
Pobrania
Bibliografia
Awdiejew Aleksy, Gramatyka interakcji werbalnej, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Krakow 2007.
Google Scholar
Awdiejew Aleksy, Habrajska Grażyna, Komponowanie sensu w procesie odbioru komunikatów, Primum Verbum, Łódź 2010.
Google Scholar
Awdiejew Aleksy, Habrajska Grażyna, Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej, Vol. 1, Oficyna Wydawnicza Leksem, Łask 2004.
Google Scholar
Awdiejew Aleksy, Habrajska Grażyna, Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej, Vol. 2, Oficyna Wydawnicza Leksem, Łask 2006.
Google Scholar
Heywood Andrew, Ideologie polityczne. Wprowadzenie, trans. M. Habura, N. Orłowska, D. Stasiak, (ed. scientific) T. Żyro, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warsaw 2008.
Google Scholar
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.