Andrzej Stroynowski, "Obrady sejmu grodzieńskiego 1784 roku. Studium z dziejów kultury parlamentarnej", Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Humanistyczno-Przyrodniczego im. Jana Długosza w Częstochowie, Częstochowa 2020, ss. 250, aneksy (Tadeusz Srogosz)
DOI:
https://doi.org/10.18778/1644-857X.20.02.10Pobrania
Bibliografia
Butterwick-Pawlikowski R., Jak pisać o dziejach sejmów doby Rady Nieustającej? W związku z monografią Adama Danilczyka o sejmie 1786 r., „Kwartalnik Historyczny” 2012, R. CXIX, nr 3, s. 567–581.
Google Scholar
Danilczyk A., W kręgu afery Dogrumowej. Sejm 1786 roku, Warszawa 2010.
Google Scholar
Dukwicz D., Rosja wobec sejmu rozbiorowego warszawskiego (1772–1775), Warszawa 2015.
Google Scholar
Filipczak W., Sejm 1778 roku, Warszawa 2000.
Google Scholar
Filipczak W., Uwagi o funkcjonowaniu „wolnych” sejmów okresu Rady Nieustającej (1778–1786), [w:] Parlamentaryzm w Polsce we współczesnej historiografii, red. J. Bardach, W. Sudnik, Warszawa 1995, s. 117–126.
Google Scholar
Kultura parlamentarna epoki staropolskiej, red. A. Stroynowski, Warszawa 2013.
Google Scholar
Stroynowski A., Obrady sejmu grodzieńskiego 1784 roku. Studium z dziejów kultury parlamentarnej, Częstochowa 2020.
Google Scholar
Stroynowski A., Opozycja sejmowa w dobie rządów Rady Nieustającej. Studium z dziejów kultury politycznej, Łódź 2005.
Google Scholar
Stroynowski A., „Wieczory sejmowe”. Studia nad dziejami parlamentaryzmu w epoce stanisławowskiej, Częstochowa 2013.
Google Scholar
Szczygielski W., Krytyka parlamentarna Rady Nieustającej w początkach obrad Sejmu Wielkiego a problem konstytucyjnej reformy władz wykonawczych państwa, „Przegląd Nauk Historycznych” 2003, R. II, nr 2, s. 67–110.
Google Scholar
Szczygielski W., Referendum trzeciomajowe. Sejmiki lutowe 1792, Łódź 1994.
Google Scholar
Zielińska Z., Sejmy polskie z lat 1764–1786, [w:] Parlamentaryzm w Polsce we współczesnej historiografii, red. J. Bardach, W. Sudnik, Warszawa 1995, s. 107–116.
Google Scholar
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.