Lingwistyka komunikacji alternatywnej i wspomagającej w procesie diagnozy niemowności oraz niemówienia
DOI:
https://doi.org/10.18778/2544-7238.04.09Słowa kluczowe:
lingwistyka komunikacji alternatywnej i wspomagającej, lingwistyka stosowana, niemowność, niemówienieAbstrakt
W artykule wyodrębniono i zdefiniowano lingwistykę komunikacji alternatywnej i wspomagającej – nową subdyscyplinę w ramach lingwistyki stosowanej. Jej głównym parametrem jest kompetencja lingwistyczna, a parametrem pomocniczym zjawiska niemowności i niemówienia. Udowodniono jednocześnie, że lingwistyka komunikacji alternatywnej i wspomagającej, mając hierarchiczny układ celów naukowych, prowadzi badania podstawowe, stosowane oraz wdrożeniowe. Umożliwia również diagnozę o charakterze logopedycznym osób niemownych i niemówiących. Postulaty nią rządzące zaprezentowano w ostatniej partii tekstu.
Pobrania
Bibliografia
Beukelman D. R., Mirenda P., 2013, Augmentative & Alternative Communication. Supporting Children and Adults with Complex Communication Needs, Baltimore: Paul H. Brookes Publishing Co.
Google Scholar
Bobrowski I., 1998, Zaproszenie do językoznawstwa, Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk.
Google Scholar
Grabias S., 2015, Postępowanie logopedyczne. Standardy terapii, [in:] S. Grabias, J. Panasiuk, T. Woźniak (eds.), Logopedia. Standardy postępowania logopedycznego, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, pp. 13–35.
Google Scholar
Grabias S., 2019, Język w zachowaniach społecznych. Podstawy socjolingwistyki i logopedii, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Google Scholar
Grucza F., 1983, Zagadnienia metalingwistyki. Lingwistyka – jej przedmiot, lingwistyka stosowana, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Google Scholar
Grycman M., 2014, Porozumiewanie się z dziećmi ze złożonymi zaburzeniami komunikacji. Poradnik nie tylko dla rodziców, Kwidzyn: Wydawnictwo Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania.
Google Scholar
Grycman M., 2015, Sprawdź, jak się porozumiewam. Ocena efektywności porozumiewania się dzieci ze złożonymi zaburzeniami komunikacji wraz z propozycjami strategii terapeutycznych, Kwidzyn: Wydawnictwo Rehabilitacyjne Centrum Rozwoju Porozumiewania.
Google Scholar
Grzegorczykowa R., 2007, Wstęp do językoznawstwa, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Google Scholar
Michalik M., 2018, Lingwistyczno-logopedyczne podstawy komunikacji alternatywnej i wspomagającej. Ujęcie metodologiczne, Kraków: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego.
Google Scholar
DOI: https://doi.org/10.24917/978380842328
Michalik M., Przebinda E., 2018, Budowanie kompetencji lingwistycznej u osób niemówiących z wykorzystaniem strategii komunikacji alternatywnej, [in:] A. Domagała, U. Mirecka (eds.), Metody terapii logopedycznej, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, pp. 143–183.
Google Scholar
Przebinda E., Michalik M., 2020, Inter- i transdyscyplinarność w opisie niemowności oraz niemówienia [in print].
Google Scholar
Rittel T., 1994, Podstawy lingwistyki edukacyjnej. Nabywanie i kształcenie języka, Kraków: Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej.
Google Scholar
Rittel T., Rittel S. J., 2015, Dyskurs edukacyjny. Zagadnienia – znaczenia – terminy. Wybór i opracowanie, Kraków: Collegium Columbinum.
Google Scholar
Rocławska-Daniluk M., 2017, Czytanie i pisanie: metodyka zajęć korekcyjno-wyrównawczych, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego.
Google Scholar
Rocławski B., 2010, Podstawy wiedzy o języku polskim dla glottodydaktyków, pedagogów, psychologów i logopedów, Gdańsk: Glottispol.
Google Scholar
Tetzchner S., Martinsen H., 2002, Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się, Warszawa: Stowarzyszenie „Mówić bez słów”.
Google Scholar
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.