Nowe materiały do poznania siedziby rycerskiej w Chechle na Górnym Śląsku

Abstrakt

Badania archeologiczne przeprowadzone w 1970 r. potwierdziły, że w Chechle zachowały się relikty późnośredniowiecznego grodziska stożkowatego. W tym czasie obiekt był już niemal całkowicie zniszczony przez budowę gospodarstwa, a zachował się jedynie niewielki odcinek wału. Swoiste odkrycie w zbiorach WKZ w Katowicach kilkuset dotychczas nieopracowanych zabytków, które pozyskano w trakcie interwencji konserwatorskiej w 1998 r., pozwoliło na ponowne zwrócenie uwagi na to interesujące stanowisko. W związku z rozbudową tutejszego gospodarstwa ponownie naruszono nawarstwienia kulturowe gródka. Obecnie degradacja i zniszczenie przez współczesną zabudowę uniemożliwia przeprowadzenie dodatkowych badań weryfikacyjnych, które pozwoliłyby na lepsze rozpoznanie reliktów tego obiektu. Źródła pisane oraz analiza zabytków pozwalają na wysunięcie pewnych nowych wniosków dotyczących jego funkcjonowania. Z pewnością dwór istniał już w XIV w., a używany był jeszcze w kolejnych stuleciach. Trudno powiedzieć coś o wyglądzie siedliska w tym czasie. Zapewne otoczone było wałem, którego pozostałości w nikłej formie dotrwały do dnia dzisiejszego. Odkrycie ułamków naczyń i kafli piecowych wskazuje, iż jeszcze w okresie nowożytnym, tj. w XVI i XVII w., siedziba nadal funkcjonowała i była używana przez przedstawicieli lokalnej szlachty.