Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 14 czerwca 2018 r., II AKa 111/18

Abstrakt

Artykuł stanowi krytyczną glosę do wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 14 czerwca 2018 r., II AKa 111/18. Autorzy, dostrzegając złożoną problematykę zagadnienia broni palnej zarówno na gruncie prawa karnego, jak i na płaszczyźnie doktryny kryminalistycznej, podjęli w glosie próbę dookreślenia przesłanek kwalifikacji broni palnej i urządzeń strzelających, takich jak rewolwer Zoraki. Niewątpliwie omawiane rewolwery spełniają część kryteriów z definicji broni palnej z art. 7 u.b.a., bowiem stanowią przenośną broń lufową, która miota i została przeznaczona do miotania pocisków, jednak biorąc za punkt wyjścia wykładnię treściową tegoż artykułu, konieczne jest jeszcze określenie, czy wykorzystana w mechanizmie wystrzału substancja jest „materiałem miotającym”, czego sąd nie uczynił. Pojęcie to Autorzy precyzują poprzez wykluczenie zastosowania potocznego rozumienia tego sformułowania i odwołanie się do języka specjalistycznego określonego w normie obronnej, zawierającej definicje zakresowe materiałów wybuchowych. W glosie poruszona jest także kwestia znamienia „niebezpieczeństwa” broni palnej i problemów interpretacyjnych na gruncie wykładni treściowej i systemowej art. 7 ust. 1 u.b.a., art. 263 i art. 280 § 2 k.k. Autorzy argumentują w ten sposób stanowisko, że obecne brzmienie art. 7 ust. 1 u.b.a. nie umożliwia samodzielnej, pełnej rekonstrukcji wszystkich istotnych znamion do przyjęcia odpowiedzialności karnej. Glosa wyraża także postulaty de lege ferenda odnośnie zmiany brzmienia art. 7 ust. 1 u.b.a. i wprowadzenia kryterium energetycznego dla broni palnej oraz dookreślenia przesłanki „materiału miotającego” poprzez stwierdzenie, iż jest to materiał wybuchowy albo materiał miotający lub inicjujący, co pozwoliłoby na precyzyjną ocenę co do kwalifikacji prawnej penalizowanych zachowań.