Introduzione: “Aures colere”. L’ascolto musicale per l’educazione estetica

Giulio Sforza

doi:10.18778/2450-4491.18.02

Autor

Giulio Sforza Università degli Studi Roma Tre

DOI:

https://doi.org/10.18778/2450-4491.18.02

Słowa kluczowe:

filozofia muzyki, słuchanie muzyki, edukacja estetyczna

Abstrakt

Autor w zaprezentowanym tekście wskazuje na znaczenie słuchania muzyki z perspektywy filozoficzno-metafizycznej. Podkreśla tym samym rolę edukacji estetycznej dla rozwoju duchowego. Przywołuje poglądy Anunzio, Baudelaira, Nietzschego, którzy określali muzykę jako objawienie Absolutu. W przekonaniu autora muzyka jest swoistym filozofowaniem, które obejmuje sferę intelektu i sferę uczuć. Słuchanie muzyki jest procesem uwrażliwiania, łączenia i spajania przyjemności kinestetycznych, intelektualnych i estetycznych. Wartość edukacyjna słuchania muzyki tkwi w stymulowaniu potencjału zdolności mentalnych. Potencjał metafizyczny słuchania muzyki ujawnia się wtedy, gdy człowiek jest gotowy intelektualnie, uczuciowo i zmysłowo do doświadczania tajemnicy tkwiącej w dźwięku pierwotnym Urklang. W dalszej części przedstawiono tematykę spotkań naukowych, seminariów, organizowanych przez Autora w latach 1984–2003. Tematyka dotyczyła różnych aspektów spotkań z literaturą, teatrem i konsekwentnie – z muzyką, z uwzględnieniem jej partykularnego i uniwersalnego charakteru.

Biogram autora

Giulio Sforza - Università degli Studi Roma Tre

Profesor Giulio Sforza – uznany twórca, który w swoich dziełach łączy pedagogikę z filozofią i muzykologią. Przez wiele lat swej kariery akademickiej był związany z Trzecim Uniwersytetem w Rzymie (L’Università degli Studi Roma Tre), pełniąc funkcję kierownika Katedry Pedagogiki Ogólnej. Jest autorem wielu monografii, do szczególnie znaczących w jego twórczości naukowej należą: La funzione didattica. Spunti per un discorso sul metodo come epistema (1976), Educazione e sinistra: tra conformismo e liberazione (współautorstwo z E. Laurenzano) (1977), Metaproblematico e pedagogia. Motivi marceliani (1978), L’educazione estetica oggi (1991), Musica in prospettiva europea: educazione musicale comparata (współautorstwo z M. T. Luciani) (1996), Vitam impendere pulchro. Percorsi di educazione estetica (2007).

Profesor Giulio Sforza jest redaktorem kilku monografii zbiorowych m.in. Musica ed ecologia in prospettiva estetica (1997). Zorganizował też kilkanaście cyklicznych międzynarodowych konferencji naukowych pod nazwą „Giornate Internazionali Intineranti”, łączących naukowców i artystów. Uczestniczył w konferencjach naukowych na Uniwersytecie Łódzkim. Opublikował kilka tekstów w monografiach zbiorowych o sztuce i wychowaniu, wydanych przez Uniwersytet Łódzki. Wydał kilka tomów poezji a także trzy obszerne tomy dzienników wirtualnych pt. Dis-Incanti (2020–2023). Prof. Giulio Sforza w 2011 roku został uhonorowany medalem Universitatis Lodziensis Amico.