Niepełnosprawny obywatel ‒ definiowanie własnej roli w procesie politycznym. Analiza empiryczna postaw polskich niepełnosprawnych w latach 2002‒2014

Abstrakt

Definiowanie własnej roli w procesie uczestnictwa politycznego decyduje o sposobie jej realizacji, a zatem o postawie, jaką przyjmie działający podmiot w szeroko rozumianej wspólnocie politycznej. Może to być postawa aktywnego aktora współodpowiedzialnego za kierunek i jakość realizowanej polityki lub pozbawionego poczucia sprawstwa klienta. W przypadku osób niepełnosprawnych przyjmowanie pierwszej z nich jest utrudnione zarówno ze względu na obiektywne bariery związane z percepcyjno-motorycznymi ograniczeniami, jak i z uwagi na subiektywne, głęboko zakorzenione w społeczeństwie i wśród samych niepełnosprawnych stereotypizujące sposoby myślenia o funkcjonowaniu tej kategorii społecznej w społeczeństwie. Wyjście poza ten schemat wymaga urzeczywistnienia społecznego modelu niepełnosprawności, w którym osoby niepełnosprawne stają się aktywnymi uczestnikami życia społecznego, przyczyniając się do jego rozwoju.
Celem wystąpienia jest zaprezentowanie dynamiki zmian w zakresie postrzegania przez osoby niepełnosprawne w Polsce ich podmiotowości w wymiarze politycznym. Analizie poddane zostaną takie kwestie, jak: zainteresowanie polityką, zaufanie do instytucji politycznych i uogólnionych innych oraz własny potencjał w zakresie współkreowania polityki. Dane, do których odwołają się referenci, pochodzić będą z Europejskiego Sondażu Społecznego (2002–2014).