Mallarmé i Whistler
DOI:
https://doi.org/10.18778/1505-9065.13.15Słowa kluczowe:
poezja francuska XIX wieku, symbolizm, malarstwo angielskie XIX wieku, tonalizmAbstrakt
Przyjaźń Mallarmégo i Whistlera jest okazją do przypomnienia kilku tekstów poety poświęconych malarzowi, a zwłaszcza przekładu odczytu Whistlera, Ten O’Clock (1885), w którym autor nowatorskich rozwiązań w malarstwie (tonalizm) zawarł swoją koncepcję sztuki. Analiza tego tekstu pozwala na nowo przemyśleć ciągle aktualny problem miejsca i znaczenia sztuki w społeczeństwie oraz stwierdzić pokrewieństwo obu artystów poszukujących nowych form wyrazu na przekór konwencjom i przyzwyczajeniom.
Pobrania
Bibliografia
Correspondance Mallarmé-Whistler. Histoire de la grande amitié de leurs dernières années, recueillie, classée et annotée par Carl Paul Barbier, Paris, Nizet, 1964
Google Scholar
Mallarmé, Stéphane, Écrits sur l’art, présentation, notes, bibliographie et chronologie par Michel Draguet, Paris, CG Flammarion, 1998
Google Scholar
Mallarmé, Stéphane, OEuvres complètes, édition présentée, établie et annotée par Bertrand Marchal, Paris, Gallimard, « Bibliothèque de la Pléiade », 1998 (t. I), 2003 (t. II) [ = OC Marchal]
Google Scholar
Mallarmé, Stéphane, OEuvres complètes, texte établi et annoté par Henri Mondor et G. Jean-Aubry, Paris, Gallimard, « Bibliothèque de la Pléiade », 1945 [ = OC Mondor]
Google Scholar
Proust, Marcel, À la Recherche du temps perdu, édition établie et présentée par Pierre Clarac et André Ferré, Paris, Gallimard, « Bibliothèque de la Pléiade », 1954, t. III
Google Scholar
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.