Jak liczą Polacy – lingwakulturowe aspekty gramatyki opisowej i historycznej liczebnika
DOI:
https://doi.org/10.18778/0860-6587.25.07Słowa kluczowe:
lingwakultura, gramatyka liczebnika, glottodydaktyka kulturowa, nauczanie, antropometriaAbstrakt
Artykuł jest poświęcony wybranemu zagadnieniu nauczania cudzoziemców jpjo – gramatyce liczebnika. Eksponuje problem dwojakiego wyrażania mnogości w konstrukcjach zdaniowych. Wskazana jest nie tylko gramatyczna wykładnia tego zagadnienia, gdzie nominalność użytych liczebników (mniejszych lub większych niż 5) decyduje o mianownikowej bądź dopełniaczowej konstrukcji zdania. Obok neurolingwistycznej interpretacji takiego mechanizmu, w tekście prowadzone są lingwakulturowe rozważania, stanowiące jego istotę. Pojawia się wyjaśnienie antropometryczne i historia tworzenia się istniejącej obecnie zasady językowej. Dodatkowo tekst stanowi swoistą propozycję interdyscyplinarnej narracji w nauczaniu polszczyzny.
Bibliografia
Arct M., 1917, Słownik staropolski, Kraków.
Google Scholar
Arct M., 1919, Słownik polszczyzny XVI wieku, Kraków.
Google Scholar
Bańkowski A., 2000, Etymologiczny słownik języka polskiego, t. 1–2, Warszawa.
Google Scholar
Brückner A., 1927, Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków.
Google Scholar
Długosz-Kurczabowa K., 2008, Wielki słownik etymologiczno-historyczny języka polskiego, Warszawa.
Google Scholar
Długosz-Kurczabowa K., Dubisz S., 1998, Gramatyka historyczna języka polskiego, Warszawa.
Google Scholar
Garncarek P., 2009, Nie licz na liczebnik, Warszawa.
Google Scholar
Siuciak M., 2008, Kształtowanie się kategorii gramatycznej liczebnika w języku polskim, Katowice.
Google Scholar
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
