Czym jest dziś czytanie literatury? (ankieta)

Pisarka, eseistka, poetka. Autorka powieści Księgi Jakubowe (2014), za którą w 2015 roku otrzymała – po raz drugi – Nagrodą Literacką „Nike”, a także powieści i zbiorów opowiadań, m.in. Prowadź swój pług przez kości umarłych (2009), Bieguni (2007), Dom dzienny, dom nocny (1998). Uhonorowana wieloma nagrodami, w tym Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1997) oraz Paszportem „Polityki” (1997). Jej książki tłumaczono na wiele języków, m.in. angielski, francuski, niemiecki, hiszpański, włoski, szwedzki, duński, bułgarski, serbski, chorwacki, rosyjski, czeski, ukraiński, turecki, a także chiński, japoński i hindi.

Absolwent wydziału operatorskiego łódzkiej PWSFTiT; operator filmowy, scenarzysta, fotograf, reżyser filmów dokumentalnych, dziennikarz, tłumacz, muzyk i aktor. Debiutował w roku 2004 powieścią Według niej, którą opublikował pod pseudonimem Maciej Nawariak. Druga powieść jego autorstwa, zatytułowana Solfatara (2015), została w 2016 roku uhonorowana m.in. Nagrodą Literacką im. Witolda Gombrowicza.

Emerytowany prof. dr hab. historyk kultury polskiej, eseista i publicysta. Od 1976 roku pracownik naukowy Katedry Kultury Polskiej na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego, kierował Katedrą w latach 1991–1998. Od 1998 do 2005 roku dyrektor Instytutu Kultury Polskiej, a następnie przewodniczący Rady Naukowej IKP (2005–2008). Członek senatu UW dwóch kadencji (2002–2005, 2005–2008). Odznaczony Medalem Uniwersytetu Warszawskiego. Autor m.in. książek: Sprawa sensu (1971), Stanisław Brzozowski – kształtowanie myśli krytycznej (1976), Widziane z dołu (1980), Etos lewicy. Esej o narodzinach kulturalizmu polskiego (1990, 2009), Przedwiośnie czy potop. Studium postaw polskich w XX wieku (1997, Nagroda PEN-Clubu im. Jana Strzeleckiego), Wyobraźnia antropologiczna. Próby i studia (2006), Stanisław Brzozowski. Postawa krytyczna. Wiek XX (2014).

Dr hab., adiunkt w Zakładzie Literatury Poromantycznej Uniwersytetu Śląskiego. Jego zainteresowania naukowe obejmują: literaturę polska XIX i XX wieku, problematykę szeroko rozumianej nowoczesności i jej rozmaitych przekroczeń. Pisał m.in. o twórczości Parnickiego, Gombrowicza, Prusa, Orzeszkowej, Sienkiewicza. Ostatnio zajmuje się problematyką polskiej męskości dziewiętnastowiecznej i dwudziestowiecznej. Autor m.in. PrzeczyTacie Ferdydurke (1998), Podróż na Atlantydę (2012), Opowieści nowoczesne (2015), W stronę nieoczywistości (2016).

Dr, pracownik Uniwersytet Palackiego w Ołomuńcu (Republika Czeska). Jego zainteresowania naukowe obejmują związki literackie polsko-czeskie w okresie wczesnonowożytnym. W chwili obecnej zajmuje się głównie kwestią egodokumentów powstałych w kręgu czeskiej emigracji w Wielkopolsce. Czasem jednak zmuszony jest do ekskursów w kierunku średniowiecza czy też nowoczesności, do których pretekstem zazwyczaj są zagadnienia historiograficzne. Autor m.in. Od Doubravy do Bohuslava Balbína. Sąsiedztwo kulturowe Polski i Czech do XVII wieku, [w:] Wśród krajów Północy. Kultura Pierwszej Rzeczypospolitej wobec narodów germańskich, słowiańskich i naddunajskich: mapa spotkań, przestrzenie dialogu (2015); Pojęcie pogranicza w literaturze dawnej, [w:] Pograniczność i pogranicza w perspektywie nauk społecznych i humanistycznych (2015).