Rozpoznanie dynamiki zmian obecnych w prośbie o pomoc

Abstrakt

Prowadzenie badań nad konstruowaniem doświadczenia wymaga podjęcia pracy nad sposobami jego budowania, widocznymi w jego przebiegu, w szczegółowych aspektach mikrospołecznych, w równoczesnych transformacjach działania i myślenia o nim. Krótko mówiąc, chodzi o konstruowanie badań o tym, jak konstruowane jest doświadczenie. Jest to celem tego tekstu. Jego przedmiotem szczególnym jest pierwsza prośba o pomoc, która stanowi wyzwanie dla przedstawicieli wszystkich zawodów, którzy działają z/dla/wobec drugiego. W oddziaływaniu profesjonalnym pierwsza prośba o pomoc, skierowana do interweniującego, jest na ogół postrzegana jako przesłanka do podjęcia interwencji, niezbędnej do nawiązania więzi, ale nie zawsze stanowi podstawę do podjęcia działania. Materiały dotyczące prośby o pomoc zostały zebrane w ramach systemu dostępu do praw i środków ochrony zdrowia psychicznego. W celu zidentyfikowania już trwającej od pierwszego kontaktu dynamiki potencjalnie mobilizującej partnerów wymiany dokonano ich analizy zgodnie z podejściem analizy aktywności. Zachowania ujawniające dynamikę aktorów widoczne są w sposobie prezentacji i usytuowania. Umożliwiają dostrzeżenie i „usłyszenie” granic oraz warunków kompromisu, które osoby proszące o pomoc uznają za możliwe do zaakceptowania. Uznanie, że samoafirmacja oraz chęć wolnego wyboru uruchamiają dynamikę i pozwalają ludziom na przekształcenie sytuacji, w której się znajdują. Aktywność pomocy może być postrzegana jako opracowanie wzajemnego oddziaływania i analizowania, w szczególności za pomocą dwóch kategorii pojęć: propozycji aktywności i ich wzajemnego powiązania/sprzężenia. Podobnie pojęcie dynamiki tożsamości może pozwolić na uwzględnienie znaczenia gier/związków wzajemnego uznania, które mają wpływ na zaangażowanie podmiotów, takich jak „transakcja społeczna”. Pozwalają one wiązać transformacje reprezentacji tożsamościowych z transformacjami usytuowania społecznego.