Warunkowe umorzenie postępowania karnego jako alternatywa dla instytucji służących zaniechaniu ukarania sprawcy przestępstwa skarbowego
DOI:
https://doi.org/10.18778/1509-877X.2024.03.06Słowa kluczowe:
przestępstwo skarbowe, probacja, warunkowe umorzenie postępowania karnego, degresja karaniaAbstrakt
Artykuł poświęcony jest instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego jako instytucji degresji karania, mogącej stanowić dobrą alternatywę dla niektórych środków związanych z zaniechaniem ukarania sprawcy przestępstwa skarbowego. Autor zwraca uwagę na możliwość stosowania tej instytucji w odniesieniu do każdego przestępstwa skarbowego – oczywiście o tyle, o ile są spełnione ku temu ustawowe przesłanki. Oprócz zachowania przez oskarżonego statusu osoby niekaranej istotne praktyczne znaczenie ma to, że dla warunkowego umorzenia postępowania karnego nie jest konieczne uiszczenie należności publicznoprawnej, uszczuplonej w związku z popełnionym przestępstwem skarbowym, zanim zapadnie wyrok. Niezależnie od dostrzegalnych zalet tej instytucji w artykule wskazano także słabsze strony obowiązującej regulacji. Autor zaliczył do nich przede wszystkim sposób uregulowania przesłanki negatywnej warunkowego umorzenia postępowania karnego oraz zakres i treść obowiązków, jakie mogą być nałożone na oskarżonego w wyroku kończącym postępowanie karne skarbowe.
Pobrania
Bibliografia
Bojarski M., Płońska A., Świda Z., Podstawy materialnego i procesowego prawa o wykroczeniach, Wrocław 2012.
Google Scholar
Grzegorczyk T., Kodeks karny skarbowy. Komentarz, Warszawa 2009.
Google Scholar
Kardas P., Łabuda G., Razowski T., Kodeks karny skarbowy. Komentarz, Warszawa 2017.
Google Scholar
Kowalski S., Glosa do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 marca 2022 r., II FSK 1625/19, „Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego” 2024, nr 1.
Google Scholar
Kowalski S., Środki probacyjne w kodeksie karnym skarbowym po nowelizacji kodeksu karnego, „Probacja” 2015, nr 3.
Google Scholar
Kunicka-Michalska B., Warunkowe umorzenie postępowania karnego, [w:] System prawa karnego. Tom 6. Kary i inne środki reakcji prawnokarnej, red. M. Melezini, Warszawa 2016.
Google Scholar
Łabuda G., Razowski T., Glosa do postanowienia Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 16 maja 2002 r., sygn. II AKo 245/02, „Prokuratura i Prawo” 2003, nr 3.
Google Scholar
Michalski J., Komentarz do Kodeksu karnego skarbowego. Tytuł I. Przestępstwa skarbowe i wykroczenia skarbowe, Warszawa 2000.
Google Scholar
Morawski L., Wykładnia w orzecznictwie sądów. Komentarz, Toruń 2002.
Google Scholar
Nowacki J., „Odpowiednie” stosowanie przepisów prawa, „Państwo i Prawo” 1964, z. 3.
Google Scholar
Opałek K., Wróblewski J., Zagadnienia teorii prawa, Warszawa 1969.
Google Scholar
Raglewska J., Raglewski J., Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności za przestępstwo skarbowe a ustawowy wymóg braku skazania za ten rodzaj czynu zabronionego, „Prokuratura i Prawo” 2015, nr 7–8.
Google Scholar
Siwik Z., „Odpowiednie” stosowanie przepisów kodeksu karnego w prawie karnym skarbowym, „Przegląd Prawa i Administracji” 1987, t. XXIII.
Google Scholar
Siwik Z., Systematyczny komentarz do ustawy karnej skarbowej. Część ogólna, Wrocław 1993.
Google Scholar
Skowronek G., Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności jako instytucja konsensualnego zakończenia sprawy, „Forum Polityki Kryminalnej” 2022, nr 1(3).
Google Scholar
Skwarczyński H., Czynny żal w prawie karnym skarbowym, „Monitor Podatkowy” 2006, nr 2.
Google Scholar
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
PlumX metrics