Instrukcja redakcyjna

Artykuł powinien być zredagowany w edytorze Word zgodnie z następującymi zasadami:

  • imię i nazwisko autora (autorów) – w lewym górnym rogu pogrubioną czcionką 12 pkt; afiliacja autora (autorów), nr ORCID, adres e-mail – do lewej, czcionka 12 pkt;
  • tytuł: wyśrodkowany, pogrubioną czcionką 12 pkt;
  • streszczenie po polsku – 10 pkt (poprzedzone pogrubionym słowem Streszczenie);
  • słowa kluczowe w kolejności alfabetycznej – 10 pkt;
  • tytuł po angielsku – wyśrodkowany, pogrubioną czcionką 10 pkt;
  • streszczenie po angielsku – 10 pkt (poprzedzone pogrubionym słowem Summary);
  • słowa kluczowe po angielsku w kolejności polskich odpowiedników – 10 pkt;
  • marginesy: 2,5 cm;
  • wcięcie akapitowe w tekście: 1,25 cm;
  • tekst artykułu oraz przypisy wyjustowane, bez dzielenia wyrazów;
  • czcionka:
    • tekst główny – 12 pkt Times New Roman, interlinia – 1,5 pkt,
    • przypisy – 10 pkt Times New Roman, interlinia – 1 pkt;
  • każdy element graficzny (tabela, wykres, fotografia itp.) w tekście powinien być opatrzony tytułem (wyśrodkowany, umieszczony nad elementem graficznym) oraz informacją o źródle (wyśrodkowana, umieszczona pod elementem graficznym);
  • cytaty:
    • włączone w tekst (do 4 wersów) w cudzysłowie;
    • dłuższe cytaty (ponadczterowersowe) – czcionka 10 pkt, wcięcie z lewej 0,5, interlinia – 1 pkt;
  • zwroty obcojęzyczne wplecione w tekst polski – kursywą;
  • analizowane wyrażenia – kursywą;
  • znaczenia omawianych wyrazów w tzw. łapkach ‘ ’;
  • wyróżnienia – pogrubione;
  • śródtytuły – czcionka 12 pkt pogrubiona;
  • uwagi odautorskie (w tym opuszczenia w cytatach): w nawiasach kwadratowych;
  • w tekście artykułu posługujemy się skrótami (jak: r., w., m.in., 1. os. lm.);
  • przywołując autora pierwszy raz, podajemy imię i nazwisko; drugie i kolejne przywołanie: inicjał + nazwisko.

 

Informacje bibliograficzne:

  • w tekście głównym, w nawiasie okrągłym wg wzoru: nazwisko autora, rok wydania, po dwukropku numer strony, np. (Wierzbicka 1999: 13);
  • pod tekstem pełne adresy bibliograficzne:
  • nagłówek: Literatura (12 pkt, pogrubione);
  • tytuły książek, rozdziałów, artykułów – kursywą;
  • tytuły czasopism – w cudzysłowie.

Wzory opisu bibliograficznego:

  • Wierzbicka A., 1999, Język – umysł – kultura, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
  • Bajerowa I., 1977, Aktualne problemy polityki językowej, „Socjolingwistyka”, t. 1, s. 4–18.

Jeśli publikacji nadano identyfikator DOI, prosimy o zamieszczenie go w formie linku (http://dx.doi.org/…) na końcu opisu bibliograficznego, np. Stachowski M., 2018, Problemy metodologiczne z badaniem  orientalizmów w języku  polskim, „Studia Językoznawcze”, t. 17, s. 303–314. https://doi.org/10.18276/sj.2018.17-19

  • Gajda S. (red.), 2008, Tożsamość a język w perspektywie slawistycznej, Opole: Uniwersytet Opolski. Instytut Filologii Polskiej.
  • Walczak B., 2008, Tradycja i nowoczesność – względność antynomii, w: E. Woźniak (red.), Tradycja a nowoczesność, Łódź: Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie, s. 39–47.
  • Bauer Z., 2009, „Twój głos w Twoim domu”: cztery typy tabloidyzacji, http://www.slideshare.net/52zbigi/tabloidyzacja (dostęp: 12.04.2016).
  • Wierzbicka A., b.r., „Miód tajony” w utworze T. Lenartowicza, http://poradnia-jezykowa.uni.lodz.pl/odpowiedzi/ (dostęp: 12.04.2016).
  • NKJP: Narodowy Korpus Języka Polskiego, http://nkjp.pl (dostęp: 23.04.2013).
  • http://filolog.uni.lodz.pl/  (dostęp: 12.04.2016).

Stosowane skróty:

  • pod tekstem, przed literaturą;
  • nagłówek: Wykaz skrótów (12 pkt, pogrubione).

 

Ze względu na stosowaną procedurę double-blind review prosimy o przesłanie dwu wersji tekstu: pełnej i zanonimizowanej.

Wersja pełna – zgodna z powyższymi wytycznymi.

Wersja zanonimizowana:

  • pomijamy nagłówek, tj. imię i nazwisko autora, afiliację, numer ORCID;
  • w przypisach i bibliografii – zamiast nazwiska autora i tytułu dzieła posługujemy się formami Nomen Auctoris i Opus;
  • nazwa pliku nie może zawierać nazwiska autora; z właściwości pliku należy usunąć imię i nazwisko autora i wszystkie dane umożliwiające jego identyfikację.