Instrukcja redakcyjna
Objętość artykułu – do 14 stron znormalizowanego maszynopisu (ok. 25 000 znaków ze spacjami), objętość recenzji – do 5 stron.
Artykuł powinien być zredagowany w edytorze Word zgodnie z następującymi zasadami:
- imię i nazwisko autora (autorów) – w lewym górny rogu pogrubioną czcionką 12 p. Times New Roman; nazwisko winno być opatrzone odsyłaczem do przypisu w postaci gwiazdki, a w przypisie należy podać: adres e-mail, stopnień/tytuł naukowy oraz afiliację autora (autorów) wraz z dokładnym adresem pocztowym reprezentowanej instytucji;
- tytuł: wyśrodkowany pogrubioną czcionką 12 p. Times New Roman;
- marginesy: 2,5 cm;
- wcięcie akapitowe w tekście: 1,25 cm;
- tekst artykułu oraz przypisy wyrównane do lewego marginesu, bez dzielenia wyrazów;
- czcionka:
- tekst główny – 12 p. Times New Roman, interlinia – 1,5 p.,
- przypisy – 10 p. Times New Roman, interlinia – 1 p.;
- każdy element graficzny (tabela, wykres, fotografia itp.) w tekście powinien być opatrzony tytułem oraz informacją o źródle;
- cytaty:
- włączone w tekst (do 4 wersów) w cudzysłowie;
- dłuższe cytaty (ponadczterowersowe) – czcionka 10 p., wcięcie z lewej 0,5, interlinia – 1 p.;
- zwroty obcojęzyczne wplecione w tekst polski – kursywą;
- analizowane wyrażenia – kursywą;
- znaczenia omawianych wyrazów w tzw. łapkach ‘ ’;
- wyróżnienia – pogrubione;
- śródtytuły – czcionka 12 p. pogrubiona;
- uwagi odautorskie (w tym opuszczenia w cytatach): w nawiasach kwadratowych.
Informacje bibliograficzne:
- w tekście głównym, w nawiasie okrągłym wg wzoru: nazwisko autora, rok wydania, po dwukropku numer strony, np. (Wierzbicka 1999: 13);
- odsyłacze w tekście głównym do źródeł internetowych wg wzoru (por. z wzorami opisu bibliograficznego): nazwisko autora, rok publikacji w Internecie, np. (Bauer 2009), nazwisko autora, np. (Wierzbicka b.r.), tytuł publikacji lub skrócony tytuł publikacji i rok publikacji w Internecie, jeśli jest znany, np. (Celebryci trafią na uniwersytety? 2013), adres strony lub skrócony adres strony, np. (http://filolog.uni.lodz.pl).
- pod tekstem pełne adresy bibliograficzne wg następującego wzoru:
- nagłówek: Literatura (12 p. pogrubione);
- tytuły książek, rozdziałów, artykułów – kursywą;
- tytuły czasopism – w cudzysłowie.
Wzory opisu bibliograficznego (w tym wzory opisu źródeł internetowych):
- Wierzbicka A., 1999, Język – umysł – kultura, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
- Bajerowa I., 1977, Aktualne problemy polityki językowej, „Socjolingwistyka” 1.
- Jeśli publikacji nadano identyfikator DOI, prosimy o zamieszczenie go w formie linku (http://dx.doi.org/…) na końcu opisu bibliograficznego:
- Stachowski M., 2018, Problemy metodologiczne z badaniem orientalizmów w języku polskim, „Studia Językoznawcze” 17, https://doi.org/10.18276/sj.2018.17-19
- Gajda S. (red.), 2008, Tożsamość a język w perspektywie slawistycznej, Opole: Uniwersytet Opolski. Instytut Filologii Polskiej.
- Walczak B., 2008, Tradycja i nowoczesność – względność antynomii, w: E. Woźniak (red.), Tradycja a nowoczesność, Łódź: Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie.
- Bauer Z., 2009, Tabloidyzacja, http://www.slideshare.net/52zbigi/tabloidyzacja (dostęp: 12.04.2016).
- Celebryci trafią na uniwersytety? Wygląda na to, że o nieuniknione, 2013, z W. Godzicem rozm. A. Koziński, http://www.polskatimes.pl/artykul/1061304,celebryci-trafia-na-uniwersytety-wyglada-na-to-ze-to-nieuniknione,2,id,t,sa.html (dostęp: 1.01.2014).
- Wierzbicka A., b.r., „Miód tajony” w utworze T. Lenartowicza, http://poradnia-jezykowa.uni.lodz.pl/odpowiedzi/ (dostęp: 12.04.2016).
- NKJP: Narodowy Korpus Języka Polskiego, http://nkjp.pl (dostęp: 23.04.2013).
- http://filolog.uni.lodz.pl/vhosts/ifp/ (dostęp: 12.04.2016).
Stosowane skróty:
- pod tekstem, przed literaturą;
- nagłówek: Wykaz skrótów (12 p. pogrubione).
Do artykułu należy dołączyć streszczenie (do pół strony) w języku polskim i angielskim oraz słowa kluczowe także w języku polskim i angielskim.