Regionalne systemy innowacji w Szwecji

Abstrakt

Przez ostatnie dwie dekady rządy i naukowcy poświęcali coraz więcej uwagi regionom, jako jednostkom budowania innowacyjności i konkurencyjności w zglobalizowanym świecie. Innowacje i systemy ich wspierania stały się ważnym narzędziem dla osiągania celów polityki gospodarczej. Europa 2020, kluczowa koncepcja strategiczna UE na najbliższe lata,skupia się na tworzeniu gospodarki trwałej, inkluzyjnej i wykorzystującej wiedzę. Innowacje umieszczono „w sercu strategii”, jako najskuteczniejszy środek „radzenia sobie z wyzwaniami społecznymi” (European Commission 2010, s. 2). Nowa era kapitalizmu wymaga jednak nowego podejścia do regionów. Regiony coraz częściej traktowane są jak przedsiębiorstwa oparte na wiedzy, w których najważniejszymi kryteriami oceny i elementami są: ciągła poprawa, nowe pomysły, tworzenie wiedzy i uczenie się na poziomie organizacji (Florida 2003, s. 236). Wzrost zainteresowania klastrami regionalnymi i systemami innowacji na płaszczyźnie badań i polityki gospodarczej wskazują na wzrost znaczenia specyficznych zasobów regionalnych dla pobudzania innowacyjności i konkurencyjności przedsiębiorstw działających w obrębie danego regionu. Ważne stają się także interakcje między firmami i ich otoczeniem, ponieważ procesy uczenia się oraz generowania innowacji są ściśle powiązane ze swoimi lokalizacjami (Storper 1997). Kluczowe stają się zatem nie tylko zasoby regionalne, ale także regionalny kontekst społeczny i instytucjonalny (Asheim, Isaksen 2002). Niniejsza praca opisuję rolę innowacji w rozwoju Szwecji i szwedzkich regionów, skupiając się na analizie przez pryzmat regionalnych systemów innowacji. Wskazano najważniejsze podmioty z punktu widzenia tychże systemów. Podstawę rozważań stanowiły dokumenty kształtujące politykę gospodarczą w Szwecji i jej regionach oraz analiza literatury. Wykorzystano dane statystyczne z baz EUROSTAT oraz OECD.