Problem umocnień obronnych Oświęcimia w wyniku badań archeologicznych przeprowadzonych w 2023 i 2024 r.

Autor

  • Janusz Tomala
  • Paweł Tomala

DOI:

https://doi.org/10.18778/0208-6034.40.15

Słowa kluczowe:

Oświęcim, archeologia historyczna, archeologia miast, miejskie urządzenia obronne, badania archeologiczno-architektoniczne

Abstrakt

Oświęcim pojawia się po raz pierwszy w źródłach historycznych w 1179 r. W 1284 r. wymieniono wójta, co może oznaczać, iż Oświęcim posiadał już prawa miejskie. Rozwój ośrodka przyspieszył jego awans na stolicę księcia Władysława w 1316 r., po podziale dominium cieszyńskiego.

Badacze przypuszczają, iż Oświęcim mógł być otoczony murami obronnymi. Przekazy są nieliczne i enigmatyczne. Ustanowiony specjalny podatek czopowy w 1563 r. przeznaczyć miały władze miasta na ukończenie murowanego obwodu. Prace trwały jeszcze w 1572 r. Według mapy z 1563 r. Ducatus Oswieczensis et Zatoriensis Oświęcim otaczały mury i wyższe od nich baszty, a w budynkach bramnych nad przejazdem mieściły się jednoizbowe pomieszczenia.

Relikty murowanych umocnień nie zostały dotychczasowo odkryte, za to w kilku miejscach natrafiono na fragmenty fosy miejskiej. Miała ona mieć około 6 m szerokości i 1,5 m głębokości. Według hipotetycznej rekonstrukcji przebiegu obwodu obronnego A. Przybyloka należałoby ich się spodziewać wzdłuż ul. Sienkiewicza, poza terenem „naszej” inwestycji. Badacz ten sugerował, iż przy budowie fosy, aby zminimalizować nakład prac ziemnych, wykorzystano w różnych ośrodkach miejskich Górnego Śląska naturalne cieki i skarpy, w tym również prawdopodobnie i w Oświęcimiu.

Po badaniach archeologicznych nasuwają się dwa pytania. Pierwsze – jaką faktycznie powierzchnię zajmowało średniowieczne miasto. Fosa była nie tylko obiektem obronnym, ale jednocześnie granicą miasta, gdzie obowiązywały odrębne prawa niż na obszarze pozamiejskim, który zapewne wykorzystywano pod rolnictwo lub ogrodnictwo czy hodowlę. Podziały te, nawet po zasypaniu fosy, nadal obowiązywały, o czym świadczy ścieżka czy też uliczka zaznaczona na planach z 1845 i 1884 r. Drugie – czy Oświęcim posiadał pełny murowany obwód obronny. Miasto usytuowane jest na wzgórzu, o znacznym, nawet powyżej 10 m przewyższeniu w stosunku do otaczającego terenu. Być może umocnienia obronne ograniczono tylko do przejazdów bramnych. Prawdopodobnie fosa i przewyższenie wystarczyły do zabezpieczenia mieszkańców.

Pobrania

Brak dostępnych danych do wyświetlenia.

Bibliografia

Przybyłok A., Mury miejskie na Górnym Śląsku w późnym średniowieczu, Łódź 2014, maszynopis pracy doktorskiej napisanej pod kierunkiem prof. dr hab. Leszka Kajzera w Katedrze Archeologii Historycznej Uniwersytetu Łódzkiego.
Google Scholar

Tomala P., Badania ratownicze podczas budowy domu usługowo-mieszkalnego wraz z przebudową infrastruktury technicznej przy ulicy Piastowskiej 11 w Oświęcimiu, dz. nr 2313, 316/2 (AZP 103–49), Łódź 2024, maszynopis.
Google Scholar

Tomala P., Badania ratownicze podczas budowy domu wielorodzinnego przy ulicy Sienkiewicza w Oświęcimiu, dz. nr 2643/2, 328, 329/2 (AZP 103–49), Łódź 2023, maszynopis.
Google Scholar

Tomala P., Badania ratownicze podczas budowy domu wielorodzinnego przy ulicy Sienkiewicza w Oświęcimiu, dz. nr 2643/2, 328, 329/2 (AZP 103–49). Część I i II, Łódź 2024, maszynopis.
Google Scholar

Pobrania

Opublikowane

2025-11-19

Jak cytować

Tomala, J., & Tomala, P. (2025). Problem umocnień obronnych Oświęcimia w wyniku badań archeologicznych przeprowadzonych w 2023 i 2024 r. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Archaeologica, (40), 243–256. https://doi.org/10.18778/0208-6034.40.15

Numer

Dział

Articles