Поселение Попово-Лежачи-4 и его место среди памятников киевской культуры

Abstract

Artykuł prezentuje wyniki badań prowadzonych w roku 1993 na osadzie Popowo-Leżaczi, stan. 4.

W toku wykopalisk odsłonięto około 1200 m² powierzchni wykopów. Natrafiono na trzy półziemianki, dwie budowle naziemne, budynek gospodarczy i 18 jam kultury kijowskiej okresu rzymskiego. Budowle koncentrowały się na osobnej działce, zaś jamy tworzyły dwa odrębne skupiska.

W warstwie kulturowej natrafiono na 19 ułamków ceramiki. Znaczna część ceramiki to grubościenne naczynia charakterystyczne dla kultury kijowskiej, pozostałe noszą cechy podobne do ceramiki kultury przeworskiej wczesnego okresu rzymskiego. Natrafiono również na pojedyncze fragmenty naczyń prowincjonalnorzymskich.

Wśród przedmiotów żelaznych występują noże, sierp, groty oszczepów, haczyki oraz dwie buławki. Na podstawie zabytków żelaznych osadę można datować na przełom II i III w. lub na początek III. Tego datowania nie można jednak odnieść do ceramiki. Wykazuje ona cechy kultury kijowskiej z wpływami późnozarubienieckiej.

Do chwili obecnej materiały takie nie były znane.