O možné kontinuité sakrálních kruhových architektur v pravĕku Evropy
DOI:
https://doi.org/10.18778/0208-6034.16.10Abstract
Poczynając od wczesnych faz neolitu, w niektórych częściach Europy pojawiają się obiekty kurhunowe. charakteryzujące się występowaniem rowów, konstrukcjami drewnianych palisad, ziemnymi bądź glinianymi nasypami, otoczone głazami kamiennymi. Dużo tego typu obiektów zarejestrowano w ostatnim dwudziestoleciu. Dziś znamy je z terenów nad górnym i środkowym Dunajem (datowane na neolit), z Francji i wysp brytyjskich (z eneolitu i wczesnego brązu) oraz z terenów Europy północnej (datowane na koniec okresu rzymskiego i okres wędrówek ludów).
Fenomenem dla Europy północnej są kręgi kamienne kultury wielbarskiej z pierwszych wieków naszej ery. którym dużo uwagi w swej pracy poświęcił Jerzy Kmieciński.
Porównując poszczególne obiekty i analizując ich konstrukcję można zaobserwować podobieństwa związane prawdopodobnie ze sferą wierzeń ich twórców. Przypuszczalnie samą formę kręgów można łączyć ź kultem słońca.
Downloads
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.