Edukacja pozaformalna i nabywanie umiejętności – w jaki sposób Unia Europejska wspiera zatrudnienie młodzieży?

Abstrakt

W ostatnich latach problem bezrobocia wśród młodzieży w Unii Europejskiej został zidentyfikowany jako palący, zważywszy na to, iż grupa ta została szczególnie dotknięta przez kryzys gospodarczy. W odpowiedzi na kryzys instytucje UE zaprojektowały złożoną siatkę politycznych instrumentów, agencji, programów i inicjatyw, które służyć mają ustanowieniu systemowego podejścia do polityki w zakresie kształcenia i młodzieży w Europie. W 2014 polityka młodzieżowa UE jako jedna z dziedzin interwencji politycznej została podporządkowana nowemu paradygmatowi „gospodarki walczącej z kryzysem”. Także w odniesieniu do edukacji pozaformalnej i nieformalnej oraz pracy z młodzieżą, która prowadzona jest głównie poza systemem edukacji szkolnej, polityka UE znacznie zmieniła cele strategiczne, odchodząc od „rozwoju osobistego i kulturalnego oraz wzmacniania poczucia aktywnego obywatelstwa wśród młodych ludzi” (Program „Młodzież w działaniu” 2006-2013), na rzecz „nabycia umiejętności zawodowych, stworzenia systemów walidacji uczenia się pozaformalnego i większej komplementarności wobec formalnego kształcenia i szkolenia” (Program „Erasmus + Młodzież” 2014-2020). Celem niniejszego artykułu jest analiza porównawcza społeczno-ekonomicznego kontekstu, który określa, w jaki sposób UE projektuje swoje polityki służące redukcji zjawiska bezrobocia wśród młodych ludzi, oraz jak podejście to zmieniło się w świetle instrumentów finansowych w nowym okresie programowania.