Status wojewódzki miasta jako czynnik wzrostu w dobie postindustrialnej

Dawid Krysiński

doi:10.18778/0208-600X.52.02

Autor

Dawid Krysiński Uniwersytet Wrocławski, Wydział Nauk Społecznych, Instytut Socjologii, Zakład Socjologii Miasta i Wsi

DOI:

https://doi.org/10.18778/0208-600X.52.02

Słowa kluczowe:

podział terytorialny, reforma administracyjna, status wojewódzki, wzrost gospodarczy miast

Abstrakt

Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie, czy – w odniesieniu do polskich miast – status wojewódzki wciąż może stanowić jedno ze skutecznych źródeł wzrostu lokalnej gospodarki? Autor odwołuje się w swoich analizach do założenia, że wspomniany status oznacza obecność na terenie miasta instytucji regionalnych prowadzących samodzielną politykę, która może prowadzić do uprzywilejowanej pozycji miast wojewódzkich w zakresie dostępu do środków finansowych, jakimi dysponują wspomniane instytucje, a także w kontekście budowy atrakcyjności miasta dla biznesu (poprzez sprawne wydawanie decyzji administracyjnych i wysokie kwalifikacje kadr urzędniczych). Identyfikuje też rolę miast o zróżnicowanym statusie administracyjnym w dokumentach strategicznych rangi krajowej, podkreślając, iż może się to przekładać na sposób rozdzielania zasobów rozwojowych przez instytucje centralne. Następnie dokonuje analizy statystycznej opartej na wybranych wskaźnikach wzrostu gospodarczego, porównując kondycję gospodarczą dwóch miast postwojewódzkich (Kalisza i Legnicy) oraz dwóch ośrodków wojewódzkich (Opola i Zielonej Góry). W konkluzjach sugeruje zaś, że status wojewódzki może być funkcjonalny dla Opola i Zielonej Góry (jako miast wojewódzkich) głównie w kontekście atrakcyjności dla biznesu; nie odgrywa on natomiast istotnej roli w procesie rozdzielania zasobów, jakimi dysponują instytucje wojewódzkie oraz centralne.

Bibliografia

Błaszczyk M. (2013), W poszukiwaniu socjologicznej teorii rozwoju miast, Wydawnictwo Naukowe „Scholar”, Warszawa.
Google Scholar

Churski P. (2005), Czynniki rozwoju regionalnego w świetle koncepcji teoretycznych, „Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanistyczno-Ekonomicznej we Włocławku. Nauki Ekonomiczne”, nr 3, s. 13–30.
Google Scholar

Dziemianowicz W. (2005), Ranking atrakcyjności inwestycyjnej miast Polski – refleksje po czterech edycjach badań, „Prace i Studia Geograficzne”, t. 35, s. 109–127.
Google Scholar

Furmankiewicz M., Janc K. (2012), Partnerstwa terytorialne jako nowy model zarządzania rozwojem lokalnym – różnice regionalne i wpływ na aktywność mieszkańców, [w:] A. Harańczyk (red.), Perspektywy rozwoju regionalnego Polski w okresie programowania po 2013 r., cz. II, Studia KPZK PAN, t. CXL, s. 231–245.
Google Scholar

Gilowska Z. (2001), Reforma finansów publicznych, [w:] G. Gorzelak, B. Jałowiecki, M. Stec (red.), Reforma terytorialnej organizacji kraju: dwa lata doświadczeń, Wydawnictwo Naukowe „Scholar”, Warszawa.
Google Scholar

Grosse T. (2002), Przegląd teoretycznych koncepcji rozwoju regionalnego, „Studia Lokalne i Regionalne”, nr 8, s. 25–46.
Google Scholar

Juchniewicz M. i in. (2012), Planowanie w zarządzaniu rozwojem lokalnym, Fundacja BFKK, Białystok.
Google Scholar

Koncepcja Przestrzennego Zagospodarowania Kraju 2030, Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju, Warszawa.
Google Scholar

Kłopot S. W., Wojtaś J. (1990), Relacje instytucji lokalnych z instytucjami centralnymi, [w:] W. Misiak (red.), Instytucje miejskiej społeczności lokalnej a układ centralny, Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Rzeszowie, Rzeszów, s. 201–242.
Google Scholar

Krysiński D. (2013), Wszystko co złe, to reforma. O utracie statusu miasta wojewódzkiego w dyskursie kaliszan, „Przegląd Socjologiczny”, nr LXII/4, s. 25–42.
Google Scholar

Krysiński D. (2014), Status wojewódzki miasta jako determinanta rozwoju społeczno-gospodarczego. Analiza na przykładzie polskich miast, [w:] A. Przybyłka (red.), Polityka gospodarcza i społeczna – wybrane zagadnienia, Kraków, s. 333–341.
Google Scholar

Makowski G. (2011), Lobbing w opiniach przedstawicieli samorządu wojewódzkiego, [w:] K. Jasiecki, Grupy interesu i lobbing. Polskie doświadczenia w unijnym kontekście, Wydawnictwo Instytutu Filozofii i Socjologii PAN, Warszawa, s. 259–279.
Google Scholar

Matyja R. (2011), Prawdziwy koniec IV RP, Rozmowę przeprowadził Cezary Michalski, „Tygodnik Powszechny”, nr 47, s. 12–13.
Google Scholar

Starosta P. (2014), Założenia i metodologia badań surveyowych zasobów kapitału ludzkiego i społecznego w województwie łódzkim, [w:] P. Starosta (red.), Zróżnicowanie zasobów kapitału ludzkiego i społecznego w regionie łódzkim, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź, s. 19–34.
Google Scholar

Swianiewicz P. i in. (2008), Szafarze darów europejskich. Kapitał społeczny a realizacja polityki regionalnej w polskich województwach, Wydawnictwo Naukowe „Scholar”, Warszawa.
Google Scholar

Tarkowski J. (1994), Socjologia świata polityki. Władza i społeczeństwo w systemie autorytarnym, t. 1, Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.
Google Scholar

Canzanelli G. (2001), Overview and learned lessons on Local Economic Development, Human Development, and Decent Work, Geneva http://www.ilo.org/public/english/universitas/download/publi/ led1.pdf (dostęp 20.01.2013).
Google Scholar