Logiki dyskursów
DOI:
https://doi.org/10.18778/1505-9057.48.02Słowa kluczowe:
analiza dyskursu, argumentacja, reguły heurystyczne, logika dyskursuAbstrakt
Główną tezą przedstawioną w artykule jest twierdzenie, że różne rodzaje komunikacji mają różne bazy odniesienia sensu i różne mechanizmy interpretacyjne, które pozwalają na osiągnięcie stanu rozumienia w odpowiednim rodzaju komunikacji. Można przyjąć, że istnieje jedna początkowa uniwersalna logika, pozwalająca na racjonalizację całego procesu analizy rzeczywistości przez człowieka, jej kategoryzację i ustalenie związków przyczynowo-skutkowych, lecz nie pozwala ona na skuteczną interpretację i rozumienie przekazów we wszystkich złożonych sytuacjach komunikacyjnych i w każdym wyspecjalizowanym dyskursie. Jak pokazuje praktyka, uczestnictwa w różnych rodzajach komunikacji (dyskursach) trzeba się uczyć i wstępne predyspozycje logiczne każdego człowieka nie wydają się wystarczające, by od razu skutecznie w nich komunikować.
Pobrania
Bibliografia
Awdiejew A., Argumentacja aksjologiczna w komunikacji społecznej, [w:] Rozmowy o komunikacji 2. Motywacje psychologiczne i kulturowe w komunikacji, red. G. Habrajska, Łask 2008, s. 29–40.
Google Scholar
Awdiejew A., Habrajska G., Strategie propagandowe i agitacyjne, [w:] Rozmowy o komunikacji 3. Problemy komunikacji społecznej, red. G. Habrajska, Łask 2009,s.9–54.
Google Scholar
Awdiejew A., Habrajska G., Wprowadzenie do gramatyki komunikacyjnej, t. 2, Łask 2006.
Google Scholar
Pleszczyński J., Epistemologia komunikacji medialnej. Perspektywa ewolucyjna, Lublin 2013.
Google Scholar
Szymanek K., Sztuka argumentacji. Słownik terminologiczny, Warszawa 2001.
Google Scholar
Szymanek K., Wieczorek K., Wójcik A., Sztuka argumentacji. Ćwiczenia w badaniu argumentów, Warszawa 2008.
Google Scholar
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.