Is iniuria autem occidere intellegitur, cuius dolo aut culpa id acciderit.  Some Remarks on Gaius Teaching Tort Law

Philipp Klausberger

doi:10.18778/0208-6069.99.08

Autor

Philipp Klausberger Leopold-Franzens-Universität Innsbruck, Institut für Römisches Recht und Rechtsgeschichte https://orcid.org/0000-0002-7601-6514

DOI:

https://doi.org/10.18778/0208-6069.99.08

Słowa kluczowe:

rzymskie prawo deliktowe, bezprawność, wina, niedbalstwo, rzymskie quasi-delikty

Abstrakt

Gdy mówi się o nauczaniu prawa w świecie starożytnym, od razu przychodzi do głowy imię Gaiusa. Był on jurystą epoki klasycznej, który żył prawdopodobnie w prowincji, na wschodzie Cesarstwa. Ponieważ nie posiadał ius respondendi, a zatem nie był uprawniony do wydawania opinii prawnych w imieniu cesarza, poświęcił się przede wszystkim nauczaniu prawa. Jego podręcznik instytucji, który odkrył Barthold Niebhur w bibliotece weroneńskiej w 1816 roku, daje dobrą możliwość przyjrzenia się pedagogicznym umiejętnościom Gaiusa. Co więcej, pozwala nam przyjrzeć się, jak wyglądało nauczanie prawa w II wieku n.e. W artykule omówiono sposób przedstawienia prawa deliktowego w Instytucjach, a także omówiono je w perspektywie innych pism Gaiusa.

Pobrania

Brak dostępnych danych do wyświetlenia.

Bibliografia

Altmeppen, Holger. 2009. “Versari in re illicita.” In Festschrift für Rolf Knütel. Edited by Holger Altmeppen, Ingo Reichard, Martin Schermaier. 13–34. Heidelberg: C.F. Müller.
Google Scholar

Ankum, Hans. 2003. “L’édit du préteur de his qui deiecerint vel effuderint.” Studia Iuridica 41: 7–26.
Google Scholar

Cannata, Carlo Augusto. 1966. Richerche sulla responsabilità contrattuale nel diritto romano. Milano: Giuffrè.
Google Scholar

Cardilli, Riccardo. 1995. L’Obbligazione di “praestare” e la responsabilità contrattuale in diritto romano. Milano: Giuffrè.
Google Scholar

Cardilli, Riccardo. 2014. “Gestione empirica dell’imputazione e ‘culpae adnumeratio’ nella riflessione dei giuristi romani.” Index 42: 299–330.
Google Scholar

Gordon, William M., Olivia F. Robinson. 1988. The Institutes of Gaius. Translated with an Introduction. Ithaca (NY): Cornell University Press.
Google Scholar

Gröschler, Peter. 2002. Actiones in factum – Eine Untersuchung zur Klage-Neuschöpfung im nichtvertraglichen Bereich. Berlin: Duncker & Humblot.
Google Scholar

Jansen, Nils. 2003. Die Struktur des Haftungsrechts. Tübingen: Mohr Siebeck.
Google Scholar

Klausberger, Philipp. 2013. “Zur Actio de damno aut furto adversus nautas, caupones, stabularios.” In Fontes Iuris. Edited by Pierangelo Buongiorno, Sebastian Lohsse. 205–218. Napoli: Edizione Scientifiche Italiane.
Google Scholar

MacCormack, Geoffrey. 1971. “Culpa in eligendo.” Revue Internationale des Droits de l’Antiquité 18: 525–551.
Google Scholar

MacCormack, Geoffrey. 1974. “Aquilian Culpa.” In Daube Noster: Essays in Legal History for David Daube. Edited by Alan Watson. 201–224. Edinburgh–London: Scottish Academic Press.
Google Scholar

Mattioli, Fabiana. 2010. Ricerche sulla formazione della categoria dei cosidetti Quasi Delitti. Bologna: Bononia University Press.
Google Scholar

Nelson, Hein L.W., Ulrich Manthe. 2007. Gai Institutiones III 182–225: Die Deliktsobligationen. Text und Kommentar. Berlin: Duncker & Humblot. https://doi.org/10.3790/978-3-428-52508-9
Google Scholar DOI: https://doi.org/10.3790/978-3-428-52508-9

Rundel, Tobias. 2005. Mandatum zwischen utilitas und amicitia. Perspektiven zur Mandatarhaftung im klassischen römischen Recht. Münster: LIT Verlag.
Google Scholar

Schipani, Sandro. 1969. Responsabilità “ex lege Aquilia”: criteri di imputazione e problema della “culpa.” Torino: Giappichelli.
Google Scholar

Scott, Samuel P. 1932. The Civil Law. Vol. VII. Cincinnati: The Central Trust Company.
Google Scholar

Tritremmel, David. 2020. “Vicarious Liability in Roman locatio conductio?” University of Vienna Law Review 4: 128–167.
Google Scholar

Watson, Alan. 1985. The Digest of Justinian. Latin Text edited by Theodor Mommsen with the aid of Paul Krüger. English translation edited by Alan Watson. Philadelphia (PY): University of Pennsilvania Press.
Google Scholar

Wicke, Hartmut. 2000. Respondeat Superior. Haftung für Verrichtungsgehilfen im römischen, römisch-holländischen, englischen und südafrikanischen Recht. Berlin: Duncker & Humblot. https://doi.org/10.3790/978-3-428-50139-7
Google Scholar DOI: https://doi.org/10.3790/978-3-428-50139-7

Wittmann, Roland. 1972. Die Körperverletzung an Freien im klassischen römischen Recht. München: C.H. Beck.
Google Scholar

Wołodkiewicz, Witold. 1968. “Deiectum vel effusum e positum aut suspensum nel diritto romano.” Rivista Italiana per le Scienze Giuridiche 22: 365–391.
Google Scholar

Zimmermann, Reinhard. 1990. The Law of Obligations. Roman Foundations of the Civilian Tradition. Cape Town: Juta & Co.
Google Scholar

Zimmermann, Reinhard. 1992. “Effusum vel deiectum.” In Festschrift für Hermann Lange zum 70. Geburtstag am 24. Januar 1992. Edited by Dieter Medicus, Hans-Joachim Mertens, Knut Wolfgang Nörr, Wolfgang Zöllner. 301–330. Stuttgart–Berlin–Köln: Kohlhammer.
Google Scholar