Afazja: Studium przypadku

Abstrakt

W artykule zaprezentowano wyniki badań nad językiem pięcioletniego chłopca, który w wyniku uszkodzeń mózgu powstałych w czasie porodu nie rozwinął mowy właściwej. Po wnikliwych badaniach okazało się, że chłopiec cierpi na afazję. Afazja została zdefiniowana przez R. Jakobsona jako poważna utrata lub ograniczenie rozumienia i produkcji mowy następujące w wyniku uszkodzenia mózgu lub dysfunkcji neurologicznych [Jakobson 1971]. Artykuł zawiera analizę języka afatycznego dziecka w czterech głównych poziomach języka czyli: fonologii, morfologii, składni i dyskursie. W każdym poziomie przedstawiany jest deficyt językowy afatyka i przeprowadzone analizy ilościowe i jakościowe. Wyniki przeprowadzonych badań i testów wskazują, że dziecko znajduje się na etapie „dwóch słów” lub mowy telegraficznej i udowadniają, że akwizycja języka u dziecka afatycznego przebiega podobnie jak u dziecka normalnego. Afatyk stosuje te same zasady w przyswajaniu języka, a kolejność przyswajania poszczególnych elementów mowy jest bardzo zbliżona do tej obserwowanej u dzieci normalnych.