Zaufanie i nieufność w demokratycznym państwie prawa

Abstrakt

Zagadnienie zaufania do prawa i rządzonych do rządzących towarzyszy ludzkości od zarania dziejów. Zaufanie jest jedną z najważniejszych wartości umożliwiających utrzymanie spójności grup społecznych, a w szerszym wymiarze – społeczeństw. Ludzie musieli zaufać najpierw sobie, by zaufać prawu i państwu, a na końcu, aby to ostatnie zaufało im. Kwestia zaufania do prawa pozostaje niezwykle aktualna i rozpatrywać ją należy na gruncie zaufania do ustawodawcy, tworzonych przez niego aktów prawnych, ale i zaufania do prawa stosowanego przez delegowane do tego instytucje, i organy. Zaufanie jest stanem temporalnym, możemy się nim cieszyć w sposób trwały albo okresowy, dlatego obecne w prawie instytucje i zasady są niezbędnym aspektem gwarantującym jego trwałość. Kluczowym zadaniem administracji publicznej, mającym na celu wzbudzanie oraz pogłębianie zaufania jest uzyskanie i zabezpieczanie dobra wspólnego w państwie na podstawie, i w granicach obowiązujących przepisów prawa, które jednocześnie wyznaczają metody i zakres ochrony społeczeństwa w poszczególnych sferach działania władzy ustawodawczej, wykonawczej, i sądowniczej.