Funkcja turystyczna Torunia

Autor

  • Jan Stachowski Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu, Instytut Geografii, Zakład Geografii Ekonomicznej

DOI:

https://doi.org/10.18778/0867-5856.2.1.04

Pobrania

Brak dostępnych danych do wyświetlenia.

Bibliografia

Leszczycka W., 1939, Ruch uzdrowiskowo-letniskowy w województwie pomorskim (w sezonie letnim 1938 r.), „Komunikaty Studium Turyzmu Uniwersytetu Jagiellońskiego", nr 16, Kraków.
Google Scholar

Lijewski T., Mikułowski B., Wyrzykowski J., 1985, Geografia turystyki Polski, PWE, Warszawa.
Google Scholar

Przybyszewska-Gudelis R., Iwicki S., 1973, Turystyczne zagospodarowanie przestrzenne Torunia jako wielkiego centrum krajoznawczego, Instytut Turystyki, Warszawa.
Google Scholar

Spis zabytków architektury i budownictwa. Miasto Toruń, Wyd. Min. Kult. i Szt., Warszawa 1964.
Google Scholar

Wilgat T., 1939, Rozmieszczenie przemysłu pensjonatowo-hotelowego w Polsce, „Komunikaty Studium Turyzmu Uniwersytetu Jagiellońskiego”, nr 22, Kraków.
Google Scholar

Pobrania

Opublikowane

1992-06-30

Jak cytować

Stachowski, J. (1992). Funkcja turystyczna Torunia. Turyzm/Tourism, 2(1), 37–47. https://doi.org/10.18778/0867-5856.2.1.04

Numer

Tom 2 Nr 1 (1992)

Dział

Artykuły

Licencja

Creative Commons License

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.