Siedem tez na temat nowoczesnej filozofii przyrody
DOI:
https://doi.org/10.18778/0208-6107.08.07Abstract
W myśl obiegowej opinii filozofia przyrody stanowić ma przede wszystkim przedmiot zainteresowań filozofii praktycznej, a tym samym nie mieści się ona w obszarze zainteresowań właściwych nauce. Autor, występując przeciwko tej opinii, broni teoretycznej filozofii przyrody, wskazując zarazem na konieczność odróżnienia jej od metodologii nauk, jak też samej nauki. Za zasadnością i możliwością wyodrębnienia teoretycznej filozofii przyrody przemawia m. in. to, że sama nauka (czy to fizyka, czy biologia) rodzi problemy teoretyczne, których nie jest bynajmniej w stanie rozwiązać za pomocą narzędzi analizy logicznej, jak też opiera się ona w swym postępowaniu teoretycznym na pewnych przesłankach metafizycznych, tudzież bazować może na różnych koncepcjach przyrody. Z drugiej strony, filozofia przyrody musi korzystać z osiągnięć nauk empirycznych i na ich ustaleniach musi się też w znacznej mierze opierać. Filozofię przyrody można i należy zdaniem autora uprawiać we współpracy z naukami empirycznymi z jednej strony i z filozofią praktyczną i etyką z drugiej.Downloads
Veröffentlicht
1991-01-01
Zitationsvorschlag
Stöckier, M. (1991). Siedem tez na temat nowoczesnej filozofii przyrody. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Philosophica. Ethica-Aesthetica-Practica, (8), 103–106. https://doi.org/10.18778/0208-6107.08.07
Ausgabe
Rubrik
Articles
Lizenz
Dieses Werk steht unter der Lizenz Creative Commons Namensnennung - Nicht-kommerziell - Keine Bearbeitungen 4.0 International.