Wer spricht? Über die Formen der Redewiedergabe im Deutschen
DOI:
https://doi.org/10.18778/2196-8403.2007.12Abstrakt
W pracy omówiono formalne różnice występujące pomiędzy tak zwaną mową niezależną i mową zależną w języku niemieckim. W obu przypadkach napotykamy trudności związane z identyfikacją osoby, od której pochodzi pierwotna wypowiedź. W obrębie mowy zależnej wyróżnia się mowę zależną oznaczoną i nieoznaczoną. Artykuł dowodzi, że mowa zależna nieoznaczona przynosi szczególne problemy identyfikacji osoby mówiącej, co prowadzi do założenia, że ten sposób tworzenia mowy zależnej – zgodnie z opinią podręczników gramatyki – nie jest najczęściej spotykanym sposobem w języku potocznym. W rezultacie, odpowiedź na pytanie „Kto mówi?“ staje się tym łatwiejsza, im więcej stosuje się formalnych środków do oznaczenia mowy zależnej.
Bibliografia
DUDENREDAKTION (ed.) (1998): Duden. Grammatik der deutschen Gegenwartssprache. Mannheim/Leipzig/Wien/Zürich (=Duden 4).
Google Scholar
DUDENREDAKTION (ed.) (2005): Duden. Die Grammatik. Unentbehrlich für richtiges Deutsch. Mannheim/Leipzig/ Wien/Zürich (=Duden 4).
Google Scholar
EISENBERG, PETER (2004): Grundriß der deutschen Grammatik. Bd. 2: Der Satz. Stuttgart/Weimar.
Google Scholar
DOI: https://doi.org/10.1007/978-3-476-03763-3
ENGEL, ULRICH (2004): Deutsche Grammatik. Neubearbeitung. München.
Google Scholar
FABRICIUS-HANSEN, CATHRINE (2002): Nicht-direktes Referat im Deutschen. Typologie und Abgrenzungsprobleme. In: FABRICIUS-HANSEN, CATHRINE / LEIRBUKT, ODDLEIF /LETNES, OLE (eds.) (2002): Modus, Modalverben, Modalpartikeln. Trier, 7-29.
Google Scholar
FLÄMIG, WALTER (1991): Grammatik des Deutschen. Einführung in Struktur und Wirkungszusammenhänge. Berlin.
Google Scholar
GÜNTHNER, SUSANNE (1997): Direkte und indirekte Rede in Alltagsgesprächen. Zur Interaktion von Syntax und Prosodie in der Redewiedergabe. In: SCHLOBINSKI, PETER (ed.): Syntax des gesprochenen Deutsch. Opladen, 227-262.
Google Scholar
DOI: https://doi.org/10.1007/978-3-322-88924-9_9
HELBIG, GERHARD / BUSCHA, JOACHIM (2001): Deutsche Grammatik. Ein Handbuch für den Ausländerunterricht. Berlin.
Google Scholar
HENTSCHEL, ELKE / WEYDT, HARALD (2003): Handbuch der deutschen Grammatik. Berlin/New York.
Google Scholar
KAUFMANN, GERHARD (1976): Die indirekte Rede und mit ihr konkurrierende Formen der Redeerwähnung. München.
Google Scholar
PÜTZ, HERBERT (1989): Referat – vor allem Berichtete Rede – im Deutschen und Norwegischen.
Google Scholar
DOI: https://doi.org/10.1515/9783111635200.183
In: ABRAHAM, WERNER / JANSSEN, THEO (eds.): Tempus – Aspekt – Modus. Die lexikalischen und grammatischen Formen in den germanischen Sprachen. Tübingen, 183-223.
Google Scholar
RONCADOR, MANFRED VON (1988): Zwischen direkter und indirekter Rede. Nichtwörtliche direkte Rede, erlebte Rede, logophorische Konstruktionen und Verwandtes. Tübingen.
Google Scholar
DOI: https://doi.org/10.1515/9783111678764
WEINRICH, HARALD (1993): Textgrammatik der deutschen Sprache. Mannheim.
Google Scholar
ZIFONUN, GISELA / HOFFMANN, LUDGER / STRECKER, BRUNO et alii (1997): Grammatik der deutschen Sprache. 3 Bde. Berlin/New York.
Google Scholar
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.