Przestępstwo polityczne jako kategoria prawnokarna
DOI:
https://doi.org/10.18778/0208-6069.92.11Słowa kluczowe:
przestępstwo polityczne, przestępstwo przeciwko państwu, bezpieczeństwo państwaAbstrakt
Przestępstwa polityczne, mimo że „wprost” nie zostały przez ustawodawcę określone we współczesnym rozwiązaniu kodeksowym z 6 czerwca 1997 r., stanowią określony „zestaw” czynów zabronionych, podejmowanych przez sprawcę w określonych uwarunkowaniach politycznych i społecznych. Ustawodawca w kodeksie karnym z 6 czerwca 1997 r. wyodrębnił stany faktyczne czynów skierowanych przeciwko państwu (podobnie w k.k. z 1969 r. i k.k. z 1932 r.), które noszą znamiona czynów karalnych o charakterze politycznym. W okresie dwudziestolecia międzywojennego czyny zostały dookreślone w dwóch rozporządzeniach Prezydenta RP z lat 1928 i 1934, penalizujących przestępstwo szpiegostwa oraz w kodeksie karnym z 1932 r. Typizacja tych czynów nie miała charakteru zbyt skomplikowanego i była dość jednorodna. Po roku 1944/1945 w doktrynie komunistycznego prawa karnego ukształtował się termin: przestępstwo kontrrewolucyjne. Charakter tzw. dekretów rozliczeniowych z lat 1944–1946 zdominował interpretacje tego pojęcia do roku 1956. Po przełomie październikowym inaczej traktowano ten czyn zabroniony. Nastąpiło wówczas odejście od hiperkryminalizacji i hiperpenalizacji podobnych zachowań na rzecz utrzymywania się tendencji prokryminalizacyjnych i propenalizacyjnych. Doktrynalne rozważania na temat ujmowania czynów określanych jako przestępstwo kontrrewolucyjne zdominowały w tym czasie jego charakterystykę kryminalną. Czyn kontrrewolucyjny był zawsze czynem politycznym. Wtłoczenie do systemu prawnego państwa kodeksu karnego z 1969 r. uporządkowało katalog czynów politycznych skierowanych przeciwko państwu. Określono je, już w nazwie rozdziału kodeksu karnego z 1969 r., jako przestępstwa przeciwko interesom politycznym i gospodarczym państwa. Po przełomie roku 1989 i zapoczątkowaniu procesu dekonstrukcji systemowej, przed ustawodawcą stanęło wyzwanie związane z rehabilitacją osób skazanych za działalność (polityczną) na rzecz niepodległego bytu państwa polskiego oraz zagadnienie rozliczenia wcześniejszej kryminalnej (politycznej) działalności państwowej. Wreszcie w kodeksie karnym z 1997 r. ponownie stypizowano w art. 127–137 (9) katalog czynów skierowanych przeciwko państwu, które należy określić jako przestępstwa polityczne.
Pobrania
Bibliografia
Andrejew, Igor. 1989. Podstawowe pojęcia nauki o przestępstwie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Google Scholar
Arnold, Jörg. Ewa Weigend. 1998. „Prawo karne, zmiana systemu politycznego i obrachunek z przeszłością w Polsce i w Niemczech. Próba podsumowania”. W Prawo karne a problem zmiany ustroju politycznego. 23–57. Red. Albin Eser, Andzej Zoll. Kraków: Zakamycze.
Google Scholar
Bosiacki, Adam. 1998. „U źródeł socjalizmu realnego: koncepcja prawa według Lenina”. Studia Iuridica 35: 15–42.
Google Scholar
Falandysz, Lech. Krzysztof Poklewski-Koziełł. 1989. „Przestępczość polityczna – zarys problematyki”. Archiwum Kryminologii 16: 189–210.
Google Scholar
DOI: https://doi.org/10.7420/AK1989D
Gardocki, Lech. 1998. Prawo karne. Warszawa: C.H. Beck.
Google Scholar
Hoc, Stanisław. 1984. „Przestępstwo polityczne. Koncepcje teoretyczne i ustawowe”. Zeszyty Naukowe Ministerstwa Spraw Wewnętrznych 37: 101–115.
Google Scholar
Hoc, Stanisław. 2003. Przestępstwa przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej. Opole: Wydawnictwo Uniwersytetu Opolskiego.
Google Scholar
Kardas, Piotr. 1998. „Przestępstwo polityczne w prawie polskim. Próba analizy teoretycznej na tle obowiązującego stanu prawnego”. Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych 1–2: 135–196.
Google Scholar
Kauba, Krzysztof. 1995. „Ustawa rehabilitacyjna’”. Studia Iuridica 37: 177–186.
Google Scholar
Kładoczny, Piotr. 1998. „Kilka uwag na temat dekretu z 30 października 1944 r. o ochronie państwa”. Studia Iuridica 35: 137–158.
Google Scholar
Lam, Stanisław. Red. 1927. Ilustrowana encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego: z wieloma mapami, tablicami i ilustracjami w tekście. T. 4. Warszawa: Trzaska, Evert i Michalski.
Google Scholar
Lityński, Adam. 1976. Przestępstwa polityczne w polskim prawie karnym XVI–XVIII wieku. Katowice: Uniwersytet Śląski.
Google Scholar
Lityński, Adam. 2002. W wieku totalitaryzmów. Między humanitaryzmem a totalitaryzmem. Studia z dziejów prawa karnego. Tychy: Śląskie Wydawnictwa Naukowe WSZiNS.
Google Scholar
Popławski, Henryk. 1986. „Przestępstwa polityczne”. Zeszyty Naukowe Akademii Spraw Wewnętrznych 42: 115–130.
Google Scholar
Rajzman, Henryk. 1948. Zdrada kraju w prawie polskim. Warszawa: Książka.
Google Scholar
Rogemann, Herwig. 1998. „Karnoprawny stosunek do przeszłości NRD na przykładzie odpowiedzialności za strzały przy Murze Berlińskim i sądowe bezprawie jako obraz politycznego prawa karnego”. W Prawo karne a problem zmiany ustroju politycznego. 93–120. Red. Albin Eser, Andrzej Zoll. Kraków: Zakamycze.
Google Scholar
Utrat-Milecki, Jarosław. 1997. Polityczność przestępstwa. Warszawa: Uniwersytet Warszawski.
Google Scholar
Utrat-Milecki, Jarosław. 1998. „Ius Aequum?” Studia Iurudica 35: 115–136.
Google Scholar
Wilk, Lesław. 1993. „Ustawowa rehabilitacja osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległości”. Problemy Prawa Karnego 19: 63–73.
Google Scholar
Wojciechowska, Janina. 1975. Zdrada ojczyzny w polskim prawie karnym na tle porównawczym. Wrocław: Ossolineum.
Google Scholar
Zoll, Andrzej. 1997. „Problem okoliczności wyłączających bezprawność czynu w okresie politycznej zmiany systemu”. Czasopismo Prawa Karnego i Nauk Penalnych 1: 93–102.
Google Scholar
Dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 31 sierpnia 1944 r. o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstw i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców Narodu Polskiego, (Dz.U. z 1944 r., nr 4, poz. 16).
Google Scholar
Dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 23 września 1944 r. – Kodeks Karny Wojska Polskiego, (Dz.U. z 1944 r., nr 6, poz. 27).
Google Scholar
Dekret z dnia 16 listopada 1945 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa, (Dz.U. z 1945 r., nr 53, poz. 300).
Google Scholar
Dekret z dnia 22 stycznia 1946 r. o odpowiedzialności za klęskę wrześniową i faszyzację życia państwowego, (Dz.U. z 1946 r., nr 5, poz. 46).
Google Scholar
Dekret z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa, (Dz.U. z 1946 r., nr 30, poz. 192).
Google Scholar
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r., (Dz.U. z 1997 r., nr 78, poz. 483).
Google Scholar
Konwencja o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności sporządzona w Rzymie dnia 4 listopada 1950 r., zmieniona następnie Protokołami Nr 3, 5 i 8 oraz uzupełniona Protokołem Nr 2, (Dz.U. z 1993 r., nr 61, poz. 284).
Google Scholar
Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych otwarty do podpisu w Nowym Jorku dnia 19 grudnia 1966 r., (Dz.U. z 1977 r., nr 38, poz. 167).
Google Scholar
Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 6 stycznia 1984 r. w sprawie warunków użycia środków przymusu bezpośredniego przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa i Milicji Obywatelskiej, (Dz.U. z 1984 r., nr 6, poz. 29).
Google Scholar
Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 16 lutego 1928 r. o karach za szpiegostwo i niektóre inne przestępstwa przeciw Państwu, (Dz.U. z 1928 r., nr 18, poz. 16).
Google Scholar
Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 11 lipca 1932 r. – Kodeks karny, (Dz.U. z 1932 r., nr 60, poz. 571).
Google Scholar
Ustawa z dnia 17 marca 1921 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej, (Dz.U. z 1921 r., nr 44, poz. 267).
Google Scholar
Ustawa z dnia 19 kwietnia 1969 r. – Kodeks karny, (Dz.U. z 1969 r., nr 13, poz. 94).
Google Scholar
Ustawa z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym, (Dz.U. z 1995 r., nr 95, poz. 475).
Google Scholar
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, (Dz.U. z 1997 r., nr 88, poz. 553).
Google Scholar
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy, (Dz.U. z 1997 r., nr 90, poz. 557).
Google Scholar
Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego, (Dz.U. z 1997 r., nr 89, poz. 555).
Google Scholar
Ustawa z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu, (Dz.U. z 1998 r., nr 155, poz. 1016).
Google Scholar
https://dejure.org/gesetze/StGB/94.html
Google Scholar
https://www.bpb.de/nachschlagen/lexika/recht-a-z/22377/hochverrat
Google Scholar
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.