Nowe spojrzenie na zagospodarowanie turystyczne Półwyspu Helskiego
DOI:
https://doi.org/10.18778/0867-5856.6.1.05Słowa kluczowe:
Półwysep Helski, zagospodarowanie turystyczneAbstrakt
W pracy przyjęto tezę, że Półwysep Helski będzie prawidłowo funkcjonował w przypadku gospodarowania jego walorami zgodnie z filozofią ekorozwoju. Opracowanie ma charakter ekspertyzy sugerującej zarówno nowy układ przestrzenno-funkcjonalny (koncepcja stratyfikacji zagospodarowania), jak również analizy ostrzegawczej. Ograniczenia i preferencje w rozwoju półwyspu określono m. in. opierając się na wypowiedziach ekspertów, zwanych również w pracy sędziami kompetentnymi. Celem tego opracowania jest więc przedstawienie koncepcji, która z jednej strony pozwoli ratować najbardziej zagrożoną część półwyspu, tj. północną a z drugiej – przedkłada sposoby odnowienia gospodarczego (głównie turystycznego) części południowej wraz z miastem Hel.
Pobrania
Bibliografia
Jones A., 1990, Alternatywne ujęcie rozwoju turystyki na przykładzie Walii, „Problemy Turystyki”, nr 3/4.
Google Scholar
Krippendorf J., 1986, Nieskażona przyroda jako podstawa istnienia turystyki, „Problemy Turystyki”, nr 3/4.
Google Scholar
Nadmorski Park Krajobrazowy – plan generalny, 1980, BPP, Gdańsk.
Google Scholar
Patmore J. A., 1972, Land and Leisure, Penguin Books, London.
Google Scholar
Szwichtenberg A., 1991, Stymulatory i bariery rozwoju funkcji turystycznej w polskiej strefie nadbałtyckiej, Koszalin.
Google Scholar
Wandtke B., 1992, Opinia w sprawie ratowania Półwyspu Helskiego oraz przeciwdziałania degradacji środowiska przyrodniczego i jego walorów krajobrazowych, Materiał powielony, Sopot.
Google Scholar
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.
