Instrukcja redakcyjna

Uwagi dotyczące przygotowywania manuskryptów do druku:

1. Redakcja prosi o przedkładanie manuskryptów w dwóch egzemplarzach, jak opisano poniżej, ponadto o przekazanie ich w celu uzyskania opinii w formie anonimowej, tj. bez podania nazwiska lub wskazówek dotyczących autora.
Proszę zrezygnować z formatowania własnego (formatowanie stron, nagłówków itp.). Dozwolone są tylko następujące formy czcionki: kursywa, wytłuszczenie (por. pkt 8) i KAPITALIKI (por. pkt 11 i 12), oraz mniejszy rozmiar czcionki przy dłuższych cytatach (por. pkt 6).

2. Rysunki, grafiki, schematy itp. należy przesłać jako osobne pliki. Rozdzielczość musi wynosić co najmniej 300 dpi (pikseli na cal).

3. Maksymalny rozmiar manuskryptu: 45 000 znaków łącznie ze spacjami i przypisami.

4. Treść manuskryptu poprzedza krótkie streszczenie w języku polskim, niemieckim i angielskim (wraz z tłumaczeniem tytułu). Nie powinno ono przekraczać ośmiu wierszy (na język).

5. Wymagane jest podanie następujących informacji dodatkowych: imię i nazwisko autora na pierwszej stronie manuskryptu. W osobnym pliku prosimy o podanie krótkich danych biobibliograficznych autora z informacjami na temat jego kariery zawodowej i najważniejszych publikacji (na końcu każdego wydania rocznego pojawiają się krótkie biografie autorów).

6. Cytaty. Dłuższe cytaty (powyżej trzech linijek), które tworzą całość składniową, można umieści w osobnych akapitach z wcięciami, sporządzając je tzw. petitem, czyli mniejszą czcionką, nie stosując wówczas cudzysłowu. Dodatkowe adnotacje autora należy umieścić w nawiasach kwadratowych. Pominięcia w cytatach również należy umieszczać w nawiasach kwadratowych [...].

7. Cudzysłów. Cytaty w tekście należy umieszczać w podwójnych cudzysłowach („...“). W pojedynczych cudzysłowach (‚...‘) znajdują się cytaty w cytatach, definicje, mowa niewłaściwa, pojęcia centralne oraz ekwiwalenty tłumaczeniowe poszczególnych słów i zwrotów.

8. Wyróżnienia. Język przedmiotowy i tytuły literackie w tekście należy wyróżnić kursywą. Terminy ważne i wprowadzane po raz pierwszy należy zaznaczyć pogrubioną czcionką. Inne wyróżnienia, takie jak spacjowanie, podkreślenia itp. są niedozwolone.

9. Przypisy. Przypisy umieszcza w tekście w postaci kolejnych cyfr, które przyjmują formę indeksów górnych bez nawiasów. Cyfry należy umieszczać kolejno po sobie, po znakach zamykających zdanie. W wersji drukowanej komentarze należy umieścić na dole strony.

10. Układ akapitów. Nie stosujemy wcięć. Nowy akapit zaznacza się dodatkową interlinią.

11. Informacje dotyczące bibliografii w tekście i przypisach powinno się umieszczać w skróconej formie w następujący sposób:

LEISI (1975:142).

... ALTMANN (1988) i REIS (1977) zaapelowali o....

....artykuły w BOLINGER (1972c)....

... ostatnio szczegółowo omówione (LIPKA 1990:171f.)......

....jak opisano w QUIRK / GREENBAUM (1973:406-429)...

Nie należy umieszczać odesłań do literatury na stronach internetowych (zob. także pkt 12) w tekście, lecz w przypisach. Należy stosować oznaczenie „dostępne online" w celu identyfikacji tekstów, które są również dostępne w formie drukowanej.

Nazwiska autorek i autorów mogą być napisane KAPITALIKAMI lub zwykłą czcionką, ale w żadnym wypadku nie WIELKIMI LITERAMI. Odniesienia do źródeł, które nie zostały wydrukowane lub są cytowane wyłącznie jeden raz, mogą zostać wymienione w całości w przypisach (por. także punkty 12 i 13).

12. Bibliografia. Na końcu każdego artykułu należy umieścić bibliografię w rozdziale pod tytułem Literatur. Wpisy muszą być uporządkowane alfabetycznie zgodnie z nazwiskami autorów lub redakcji. Jeżeli jest wymienionych kilka dzieł tego samego autora, należy je wymienić w porządku chronologicznym, a w przypadku ukazania się kilku pozycji w tym samym roku należy zastosować dodatkowe oznaczenia literowe: a, b, c itd. Dane cytowanego wydania lub wydania aktualnego powinno być poprzedzone informacją na temat wydania pierwszego. Jeżeli to możliwe, powinno się oznaczać kolejne wydania numerami indeksów. W przypadku gazet należy podać datę oraz ewentualnie numer wydania. Po polskich tytułach musi występować tłumaczenie na język niemiecki w nawiasach kwadratowych (nie kursywą). W przypadku korzystania z tłumaczeń należy podać nazwisko tłumacza.

Przykłady:

 ALTMANN, HANS (1981): Formen der Herausstellung im Deutschen. Rechtsversetzung, Linksversetzung, Freies Thema und verwandte Konstruktionen. Tübingen (=Linguistische Arbeiten 106).
– (ed.) (1988): Intonationsforschungen. Tübingen (=Linguistische Arbeiten 200).

BOLINGER, DWIGHT (1972a): Degree Words. The Hague/Paris.
– (1972b): Accent is Predictable (if you’re a Mind-Reader). In: Language 48:633-644.

GALLMANN, PETER / SITTA, HORST (1997): Zum Begriff der orthographischen Regel. In: AUGST, GERHART / BLÜML, KARL / NERIUS, DIETER / SITTA, HORST (eds.): Zur Neuregelung der deutschen Orthographie. Begründung und Kritik. Tübingen, 93-109.

LEISI, ERNST (1952 / ⁴ 1975): Der Wortinhalt. Seine Struktur im Deutschen und Englischen. Heidelberg.

WITKIEWICZ, STANISŁAW IGNACY (1986): Unersättlichkeit. Aus dem Polnischen von Walter Tiel. München.

Odniesienia do literatury na stronach internetowych należy sporządzać w następującej formie: AUTOR: Tytuł: Adres (data).

Przykład: ADLER, OLIVIA: Café Nirvana: http://www.cafe-nirvana.com/ (11.02.2002).

13. Wykaz źródeł. Jeśli w artykule cytowane są źródła niedrukowane, ich spis należy umieścić alfabetycznie według nazw źródeł w rozdziale pod tytułem Quellen pomiędzy tekstem głównym a bibliografią. Poszczególne opisy źródeł muszą zawierać następujące dane:

NAZWA ARCHIWUM/ZBIORU ITP. (Z PODANIEM MIEJSCA): Nazwa działu. Nazwa podpodziału(-ów) w porządku hierarchicznym. Nazwa zbioru archiwalnego. Numer i/lub nazwa zeszytu.

Przykład:

INSTITUT FÜR STADTGESCHICHTE FRANKFURT a. M.: Acten des Magistrats der Stadt Frankfurt a. M. 1762/1. Kaufmännische Vereine. Band 1 1873-1904.

14. Cyfry i daty należy zapisywać słownie do dwunastu, powyżej 13 w postaci cyfr. Wyjątki: pięćdziesiąt, sto, tysiąc, milion, miliard. Nazwy miesięcy należy zapisywać słownie.

W adnotacjach wszystkie liczby zapisywane są cyframi. Wyjątki patrz wyżej.

15. Skróty. Należy stosować następujące ujednolicone skróty:

Anm.	Anmerkung(en)	f.	folgende Seite	vgl.	vergleiche
Bd./Bde.	Band/Bände	Hs.	Handschrift	Z.	Zeile
bzw.	beziehungsweise	S.	Seite	z.B.	zum Beispiel
d.h.	das heißt	s.	siehe	zit. nach	zitiert nach
(ed.)	Herausgeber/-in	usw.	und so weiter
(eds.)	HerausgeberInnen	V.	Vers

Nie należy używać pozostałych skrótów. Skrót "ff." jest niedozwolony. Proszę podawać dokładny zakres stron!

16. Proszę unikać ograniczenia do form męskich: proszę stosować jedną z powszechnych form, na przykład aktorki i autorzy.

17. Odniesienia w obrębie tego samego manuskryptu należy wyróżnić stosując kolorowe obramowanie.

18. Znaki interpunkcyjne są zawsze umieszczane po nawiasach, chyba że jest to wykrzyknik, znak zapytania lub cytat blokowy.

Przykłady:

….. Entgrenzung den Tod auf dem Schlachtfeld findet (vgl. Maler 1978).

….. und so die Rezeption von Text und Autorin prägten (vgl. Pech 1995; Haberland 2016).

….. eine „zeitgeistkonforme verlegerische Entscheidung“ (Haberland 2016:174).

„Himmel – ist denn die Welt ganz aus den Fugen!“ (Ury 2014:5), ruft Annemarie

oprócz:

„Himmel – ist denn die Welt ganz aus den Fugen!“ (Ury 2014:5) Den Streit kommentiert die Mutter: ……

Cytat blokowy:

….Die Anstrengung, das Ich zusammenzuhalten, haftet dem Ich auf allen Stufen an, und stets war die Lockung, es zu verlieren, mit der blinden Entschlossenheit zu seiner Erhaltung gepaart. (Horkheimer / Adorno 1968:47)

19. Poprawki. Wydawcy proszą, aby manuskrypty były przygotowane do druku.

20. Egzemplarze autorskie. Autorki i autorzy otrzymują dwa egzemplarze autorskie.

21. Wydanie online przez CONVIVIUM. Ponieważ autorzy zachowują prawa do artykułów, wszyscy autorzy proszeni są o wyrażenie zgody na publikację tekstu w wersji online. Oświadczenie takie znajduje się w formularzu dołączanym do oświadczenia ogólnego autorek i autorów

Dostępność cyfrowa -teksty alternatywne

Prosimy o dołączanie do wszystkich ilustracji w czasopismach opisów alternatywnych.

Tekst alternatywny to tekstowa informacja dotycząca tego, co widać na elemencie graficznym, a co jest ważne dla tekstu czy tematu, który ten element ilustruje. Teksty alternatywne są odczytywane przez czytnik ekranu i pozwalają osobom niewidomym i niedowidzącym zorientować się, co jest np. na grafice, zdjęciu, tabeli oraz wykresie. Elementy graficzne nieposiadające opisu alternatywnego zostaną odczytane przez oprogramowanie wspomagające osoby z niepełnosprawnością wzroku jako słowo „grafika”, zatem nie uzyskają one żadnych innych informacji, które ta „grafika” ma przekazać.  

 Jak powinien wyglądać tekst alternatywny?  

• Przede wszystkim opis powinien być zwięzły i treściwy – powinien jak najdokładniej opisać grafikę, jednocześnie robiąc to w jak najkrótszy sposób (optymalna długość tekstu alternatywnego nie powinna przekraczać 250 znaków)
• Powinien opisywać znaczenie i zawartość danego elementu graficznego
• Powinien zawierać kluczowe dla odbiorcy informacje (np. powtórzenie treści zapisanej na grafice, lub w przypadku zdjęć, opis najważniejszych elementów budujących przekaz: „Pani Rektor wręczająca dyplom habilitacyjny Doktor Annie Kowalskiej”)
• W wypadku tworzenia tekstów alternatywnych dla wykresów oraz infografik warto pamiętać o zawarciu w nim, oprócz tytułu, streszczenia i opisu trendów płynących z grafiki. Często, ze względu na długość i poziom skomplikowania opisywanych danych, warto umieścić opis wykresu w treści właściwej, pod samą grafiką
• Opisów alternatywnych nie trzeba stosować w wypadku grafik, które mają rolę wyłącznie dekoracyjną (wówczas oznacza się je, wybierając opcję „Oznacz jako dekoracyjne”).

Funkcja dodawania opisów alternatywnych w programie Microsoft Word 

Aby dodać tekst alternatywny dla grafik/wykresów zamieszczanych w dokumencie programu Microsoft Word kliknij prawym przyciskiem myszy na obiekt i wybierz polecenie „Format obraz” -> „Ułatwienia dostępu -> Tekst alternatywny” lub Recenzja –> Sprawdź ułatwienia dostępu -> Tekst alternatywny

Dla elementów graficznych, które mają w dokumencie jedynie znaczenie ozdobne, również wypełnij pole tekstu alternatywnego - zamiast treści w polu „Tekst alternatywny”, zaznacz opcję „Oznacz jako dekoracyjne”. 

Innym możliwym rozwiązaniem może być przekazanie kompletu opisów dla całego zeszytu w tabeli Excel.