Aktywizm bez przerostu formy nad treścią: łagodna forma protestu Roberta Lewandowskiego jako środek zaradczy przeciwko atakom politycznym na szczeblu krajowym

Abstrakt

W ciągu ostatnich kilku lat odnowił się trend aktywistyczny na niwie sportowej manifestowany na najważniejszych międzynarodowych imprezach sportowych na całym świecie, a postawa oparta na odpowiedzialności społecznej i politycznej wolności słowa stała się elementem tożsamości własnej wśród wielu czołowych sportowców. Jakkolwiek sportowcy mogli niedawno doświadczyć osobistej transformacji, towarzyszącej aktywizmowi, ataki polityczne w kręgach krajowych pozostają osadzone w długiej tradycji braku przyzwolenia dla ingerencji sportowców w świat polityki. W niniejszym artykule omówiono korzenie, z których wyrasta tradycja piętnowania sportowców angażujących się w aktywizm polityczny, przedstawiono teorię, dlaczego i w jakiej formie sportowców tych spotykają ostre ataki polityczne w reprezentowanym przez nich kraju, jak również pokazano, że wybór łagodnych form wyrazu aktywizmu pozwala skutecznie uniknąć powyższych scenariuszy. W badaniu przeanalizowano studium przypadku polskiego piłkarza Roberta Lewandowskiego „wskazującego palcem” podczas eliminacji do Mistrzostw Świata w 2022 roku. Przykład Lewandowskiego posłużył jako ilustracja alternatywnych, umiarkowanych środków uprawiania aktywizmu. Celem niniejszego badania jest wprowadzenie terminu „przesadnego aktywizmu/ przerostu formy nad treścią w aktywizmie” do dziedziny polityki sportu w kontekście decyzji sportowców, by przedłożyć utrzymanie długofalowej pozycji politycznej nad uzyskanie maksymalnego efektu politycznego w następstwie pojedynczego wydarzenia.