Podpułkownik Rudolf Ksieniewicz (1898–1940) – kawaler Orderu Virtuti Militari i ofiara zbrodni katyńskiej. Przyczynek do biografii

Marek Stefański

doi:10.18778/0208-6050.103.07

Autor

Marek Stefański Uniwersytet Łódzki, Wydział Filozoficzno-Historyczny, Studium Doktoranckie Nauk Humanistycznych https://orcid.org/0000-0003-3159-5409

DOI:

https://doi.org/10.18778/0208-6050.103.07

Słowa kluczowe:

Rudolf Ksieniewicz, Stefan Hojnowski, 45 pułk piechoty, Wojsko Polskie, zbrodnia katyńska, Równe, historia Równego, Katyń

Abstrakt

Artykuł przedstawia sylwetkę ppłk. Rudolfa Ksieniewicza, jednego z oficerów wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Urodzony na estońskiej wyspie Dago, po przeprowadzce z rodziną zamieszkał w głębi Rosji. Aby ulżyć finansowo rodzicom, wstąpił do armii rosyjskiej. Pnąc się po szczeblach kariery, został w końcu jednym z organizatorów Wojska Polskiego na Syberii. W wyniku walk dostał się do niewoli bolszewickiej, w której pozostawał do października 1921 r. W wolnej Polsce kontynuował karierę wojskowego, osiągając stopień podpułkownika i stanowisko I zastępcy dowódcy 45 pułku piechoty w Równem na Wołyniu. W 1939 r. po mobilizacji 13 Dywizji Piechoty pozostał w Równem, którego został komendantem garnizonu. Po wkroczeniu Armii Czerwonej 17 września dostał się do niewoli i wiosną 1940 r. został zamordowany przez Sowietów w bliżej nieznanych okolicznościach.

Pobrania

Brak dostępnych danych do wyświetlenia.

Bibliografia

Centralne Archiwum Wojskowe – Wojskowe Biuro Historyczne w Warszawie [CAW-WBH], Akta personalne Rudolfa Ksieniewicza, sygn. ap 7869.
Google Scholar

Centralne Archiwum Wojskowe – Wojskowe Biuro Historyczne w Warszawie [CAW-WBH], Kolekcja Krzyża Zasługi, KZ 23-145, Rudolf Stanisław Ksieniewicz.
Google Scholar

Centralne Archiwum Wojskowe – Wojskowe Biuro Historyczne w Warszawie [CAW-WBH], Kolekcja Virtutti Militari, VM 6959-74, Rudolf Ksieniewicz.
Google Scholar

Centralne Archiwum Wojskowe – Wojskowe Biuro Historyczne w Warszawie [CAW-WBH], Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych, sygn. I.302.4.1729, I.302.4.1734.
Google Scholar

Centralne Archiwum Wojskowe – Wojskowe Biuro Historyczne w Warszawie [CAW-WBH], 45 pp, sygn. I.320.45.13, I.320.45.14.
Google Scholar

Instytut Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku, Archiwum Józefa Piłsudskiego, Opinie Marszałka J. Piłsudskiego i marszałka E. Rydza-Śmigłego o oficerach, t. 701/1/117.
Google Scholar

Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, nr 27 z 1922 r.; nr 18 z 1923 r.; nr 53 z 1925 r.; nr 2 i 8 z 1931 r.; nr 2 z 1934 r.
Google Scholar

Bagiński H., Wojsko polskie na wschodzie 1914–1920, Warszawa 1921.
Google Scholar

Banaszek K., Roman W., Sawicki Z., Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000.
Google Scholar

Dindorf-Ankowicz F., Zarys historji wojennej 82-go syberyjskiego pułku piechoty, Warszawa 1929.
Google Scholar

Fałdowska M., Okoliczności wzięcia polskich oficerów do niewoli radzieckiej po 17 września 1939 r., [w:] Wrzesień 1939. Wojna na dwa fronty, red. J. Gmitruk, W. Włodarkiewicz, Warszawa 2010, s. 541–560.
Google Scholar

Jarno W., 13. Dywizja Piechoty w wojnie 1939 r., Warszawa 2012.
Google Scholar

Listy katyńskiej ciąg dalszy. Straceni na Ukrainie. Lista obywateli polskich zamordowanych na Ukrainie na podstawie decyzji biura politycznego WKP(b) i naczelnych władz państwowych ZSRR z 5 marca 1940 roku, Warszawa 1994.
Google Scholar

Radziwiłłowicz D., Polskie formacje zbrojne we wschodniej Rosji oraz na Syberii i Dalekim Wschodzie w latach 1918–1920, Olsztyn 2009.
Google Scholar

Rybka R., Stepan K., Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003.
Google Scholar

Rybka R., Stepan K., Rocznik oficerski 1939. Stan na 23 marca 1939 r., Kraków 2006.
Google Scholar

Szawłowski R., Wojna polsko-sowiecka 1939, t. I, Warszawa 1997.
Google Scholar