Zastosowanie modelu Bülmanna‑Strauba z korektą danych do estymacji stawek składki netto w systemach bonus‑malus ubezpieczeń odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych
DOI:
https://doi.org/10.18778/0208-6018.336.01Słowa kluczowe:
teoria największej wiarygodności, model Bülmanna‑Strauba, system bonus‑malus, stawki składki netto, ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznychAbstrakt
Jednym z elementów procesu taryfikacji w ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych jest system bonus‑malus. Uwzględnia on w składce „szkodowość” ubezpieczonego przez zwyżki i zniżki składki bazowej, nazywane stawkami składki netto. Celem artykułu jest zaproponowanie metody estymacji stawek składki netto w klasach bonus‑malus portfela ubezpieczeń komunikacyjnych OC osób fizycznych. Do szacowania składki wykorzystano model Bülmanna‑Strauba. W celu poprawy wiarygodności oszacowanych stawek składki dokonano korekty danych w klasach ze zwyżką składki. Przykład zastosowania metody zaprezentowano na podstawie danych uzyskanych z jednego z towarzystw ubezpieczeniowych funkcjonujących na polskim rynku, które zastrzegło sobie anonimowość.
Pobrania
Bibliografia
Antonio K., Valdez E. (2012), Statistical concepts of a priori and a posteriori classification in insurance, “AStA Adv Stat Anal”, vol. 96, pp. 187–224.
Google Scholar
Bühlmann H. (1967), Experience Rating and Credibility, “ASTIN Bulletin”, vol. 4(3), pp. 199–207.
Google Scholar
Bühlmann H., Straub E. (1970), Glaubwürdigkeit für Schadensätze, “Mitteilungen der Vereiningung scheizerischer Vesicherungsmathematiker”, p. 111–133.
Google Scholar
Daykin C.D., Pentikäinen T., Pesonen M. (1994), Practical Risk Theory for Actuaries, Chapman & Hall, London.
Google Scholar
Denuit M., Marechal X., Pitrebois S., Walhin J.F. (2007), Actuarial Modelling of Claim Counts. Risk classification, Credability and Bonus‑Malus Systems, J. Wiley & Sons, Chichester.
Google Scholar
Jasiulewicz H. (2005), Teoria zaufania. Modele aktuarialne, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu, Wrocław.
Google Scholar
Kaas R., Goovaerts M., Dhaene J., Denuit M. (2001), Modern Actuarial Risk Theory, Kluwer, Boston.
Google Scholar
Kowalczyk P., Poprawska E., Ronka‑Chmielowiec W. (2006), Metody aktuarialne, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Google Scholar
Krzyśko M. (1996), Statystyka matematyczna, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.
Google Scholar
Lemaire J. (1995), Bonus‑Malus Systems in Automobile Insurance, Kluwer, Boston.
Google Scholar
Ostasiewicz W. (red.), (2000), Modele aktuarialne, Wydawnictwo Akademii Ekonomicznej im. Oskara Langego we Wrocławiu, Wrocław.
Google Scholar
Raport o stanie sektora ubezpieczeń po III kwartale 2015 r., Komisja Nadzoru Finansowego, Warszawa 2016 r., www.knf.gov [dostęp: 5.10.2016].
Google Scholar
Szymańska A. (2014), Statystyczna analiza systemów bonus‑malus w ubezpieczeniach komunikacyjnych, Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź.
Google Scholar
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
