Wykorzystanie analizy taksonomicznej w ocenie integracji imigrantów w Unii Europejskiej

Abstrakt

W ciągu ostatnich lat w wyniku licznych kryzysów, w tym przede wszystkim tzw. kryzysu uchodźczego i migracyjnego lat 2015–2016 oraz kryzysu na granicy polsko‑białoruskiej i polsko‑ukraińskiej w latach 2021–2022, w istotny sposób zmieniła się skala i struktura procesów migracyjnych w Europie, w tym w państwach członkowskich Unii Europejskiej. Warto podkreślić, że proces ten od samego początku skupiał uwagę mediów, co sprawiło, że kwestie migracji, w tym również kwestie integracji i polityki integracyjnej wobec imigrantów, stały się tematem dyskusji i sporów w różnych środowiskach. Wobec powyższego w artykule podjęto problem integracji imigrantów przebywających na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej. Zjawisko to zostało poddane analizie taksonomicznej, której zakres podmiotowy ogranicza się do państw członkowskich Unii Europejskiej, a zakres czasowy do ostatniej dekady (2011–2021). Celem badawczym artykułu jest odpowiedź na pytanie, w jakim stopniu polityka wobec imigrantów jest integracyjna, czyli „otwarta”. Aby zrealizować tak postawiony cel badawczy, posiłkowano się wynikami badań prowadzonych przez Komisję Europejską we współpracy z Eurostatem oraz Migration Policy Group i przeprowadzono porównywalne analizy statystyczne. Uzyskane wyniki odzwierciedliły przestrzenne ujęcie podobieństwa państw członkowskich Unii Europejskiej pod względem ich „otwartości” wobec imigrantów w ostatnim dziesięcioleciu oraz zmiany, jakie nastąpiły w tym czasie pod wpływem sytuacji kryzysowych wywołanych niekontrolowanymi ruchami migracyjnymi do Europy.