"Hieroglify antropocenu". "Casus" twórczości Lecha Majewskiego

Autor

DOI:

https://doi.org/10.18778/1689-4286.56.05

Słowa kluczowe:

antropocentryzm, człowiek versus otoczenie, film, Lech Majewski

Abstrakt

Tematem eseju jest analiza wartościowania antropocenu w tekstach kultury (film), ujmowana zarówno w znaczeniu dosłownym, jak i metaforycznym oraz jego reprezentacja na przykładzie wybranych dzieł Lecha Majewskiego (ur. 1953).

Głównym celem rozważań jest wskazanie synergii człowieka z jego otoczeniem (zob. humanistyka środowiskowa), we wskazanej twórczości, w aspekcie semiotycznym i kulturowym. Pozwala to lepiej zrozumieć postawę autora Doliny Bogów (2019) wobec transformacji XXI wieku.

Metodologia: analiza dyskursu teoretycznego i filmoznawczego.

Bibliografia

Bińczyk E. (2018). Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu, Warszawa: PWN.
Zobacz w Google Scholar

Bogusławski M. M. (2020). Wariacje (post)humanistyczne, Łódź: Wydawnictwo UŁ. https://doi.org/10.18778/8142-653-4
Zobacz w Google Scholar

Braidotti R. (2014). Po człowieku. Przekł. Joanna Bednarek, Agnieszka Kowalczyk, Warszawa: Wydawnictwo PWN.
Zobacz w Google Scholar

Domańska E. (2008). Humanistyka nie-antropocentryczna a studia nad rzeczami, Kultura Współczesna, 3, 9-21.
Zobacz w Google Scholar

Domańska E., Olsen B. (2008). Wszyscy jesteśmy konstruktywistami. W: Rzeczy i ludzie. Humanistyka wobec materialności. J. Kowalewski, W. Piasek (red.). Olsztyn: Wydawnictwo UWM.
Zobacz w Google Scholar

Domańska E. (2017). Sprawiedliwość epistemiczna w humanistyce zaangażowanej, Teksty Drugie, 1, 41-59. https://doi.org/10.18318/td.2017.1.3
Zobacz w Google Scholar

Fiedorczuk J. (2015). Cyborg w ogrodzie. Wprowadzenie do ekokrytyki. Gdańsk: Wydawnictwo Naukowe „Katedra”.
Zobacz w Google Scholar

Grodź I. (2020). Człowiek i natura. Kilka uwag o "Pokoju saren" Lecha Majewskiego (1997), Rocznik Towarzystwa Naukowego Płockiego, 12, 89-111.
Zobacz w Google Scholar

Latour B. (2013). Technologia jako utrwalone społeczeństwo. Przeł. Łukasz Afeltowicz, Avant, 1, 17-48.
Zobacz w Google Scholar

Latour B. (2014). Antropology at the Time of the Antropocene – a Personal View of What is to Be Studied, http://www.bruno-latour.fr/sites/default/files/139-AAA-Washington.pdf (dostęp: 06.05.2022).
Zobacz w Google Scholar

Lebecka M. (2007). Szklane usta (rec.). Kino, 4, 72.
Zobacz w Google Scholar

Lee L. L. (2020). Diné Identity in a Twenty-First-Century World. Arizona: The University of Arizona Press. https://doi.org/10.2307/j.ctv11sn6g4
Zobacz w Google Scholar

Majewski L. (1998), Oficjalne centrum świata, Gdańsk: Wydawnictwo „Słowo/ Obraz/Terytoria”.
Zobacz w Google Scholar

Majewski L. (2017). Pejzaż intymny. Rozmowy autobiograficzne o świecie i o sztuce, Poznań: Wydawnictwo „Rebis”.
Zobacz w Google Scholar

Majewski L. (2020), Ukryty język symboli, Poznań: Wydawnictwo „Rebis”.
Zobacz w Google Scholar

Meza E. (2019). Lech Majewski o „Dolinie Bogów”. Variety, https://variety.com/2019/film/festivals/camerimage-lech-majewski-valley-of-the-gods-josh-hartnett-keir-dullea-1203407095/ (dostęp: 06.05.2022).
Zobacz w Google Scholar

Muzeum antropocenu. 2021. Kultura Współczesna, 1 (cały numer poświęcony tej tematyce).
Zobacz w Google Scholar

Nahlik M. (2009). Archetypy, instynkty, atawizmy i uczucia. W: Ciało i seksualność w polskim kinie. S. Jagielski, A. Morstin-Popławska (red.), Kraków; Wydawnictwo „Universitas”.
Zobacz w Google Scholar

Nowakowski J. (2012). W stronę raju. O literackiej i filmowej twórczości Lecha Majewskiego, Poznań: Wydawnictwo UAM.
Zobacz w Google Scholar

Podsiadło M. (2019). Ekokrytyczny trójgłos w kinie polskich reżyserek filmowych. Pleograf. Kwartalnik Akademii Polskiego Filmu”, 3, http://akademiapolskiegofilmu.pl/pl/historia-polskiego-filmu/pleograf/polskie-kino-kobiet/18/ekokrytyczny-trojglos-w-kinie-polskich-rezyserek-filmowych/691 (dostęp: 06.05.2022).
Zobacz w Google Scholar

Read H. (1982). Sens sztuki. Przeł. Krystyna Tarnowska-Konarek, Warszawa: Wydawnictwo PWN.
Zobacz w Google Scholar

Ryder R. D. (1980). Szowinizm gatunkowy, czyli etyka wiwisekcji. Przeł. Zbigniew Szawarski, Etyka, 18, 39-47. https://doi.org/10.14394/etyka.712
Zobacz w Google Scholar

Singer P. (2009 [1975]). Animal liberation, Reissue, New York: Harper Perennial Modern Classics.
Zobacz w Google Scholar

Tabaszewska J. (2011), Zagrożenia czy możliwości? Ekokrytyka – rekonesans. Teksty Drugie, 3, 205-220.
Zobacz w Google Scholar

Tabaszewska J. (2018). Realizm ekologiczny vs. polska literatura. Teksty Drugie, 2, 156–165. https://doi.org/10.18318/td.2018.2.10
Zobacz w Google Scholar

Twardoch-Raś E. (2021). Sztuka biometryczna w perspektywie filozofii post- i transhumanizmu. W stronę estetyki postafektywnej. Kraków: Wydawnictwo UJ. https://doi.org/10.4467/K7212.209/20.20.15566
Zobacz w Google Scholar

Ubertowska A. (2018). Antropocen/strategie oporu. Geomorficzny projekt Renza Piano. Prace Kulturoznawcze, 22 (1-2), 83-96. https://doi.org/10.19195/0860-6668.22.1-2.6
Zobacz w Google Scholar

Zawojski P. (2020). Poezja kamerą (za)pisana. Od „Wojaczka” do „KrwiPoety” (i „Szklanych ust”), http://www.zawojski.com/category/film/ (dostęp: 06.05.2022).
Zobacz w Google Scholar

Pobrania

Opublikowane

2022-11-30

Jak cytować

Grodź, I. (2022). "Hieroglify antropocenu". "Casus" twórczości Lecha Majewskiego. Hybris, 56(1), 63–79. https://doi.org/10.18778/1689-4286.56.05