Życie codzienne w oddziałach Ochotniczej Legii Kobiet (1918–1922)

Abstrakt

Ochotnicza Legia Kobiet (OLK) została powołana w listopadzie 1918 r., w okresie walk o Lwów. Przyczyną zaangażowania kobiet w działania militarne była bardzo ciężka sytuacja wojskowa oraz poważne niedobory kadrowe w armii polskiej. W 1919 r., w trakcie wojny polsko-radzieckiej, powołano 2 OLK w Wilnie. Następnie, w wyniku wzrastającego zagrożenia ze strony zbliżającej się Armii Czerwonej, w połowie 1920 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych podjęło decyzję o utworzeniu nowych batalionów w Warszawie, w Krakowie i w Poznaniu. Działania militarne oraz związana z nimi sytuacja gospodarcza kraju miały negatywny wpływ na warunki życia codziennego legionistek – ich zakwaterowanie, umundurowanie i wyposażenie. Z powyższych powodów, legionistki często kwaterowały w zniszczonych i nie nadających się do zamieszkania koszarach, otrzymywały niedostateczne wyżywienie, nie zawsze posiadały pełne umundurowanie czy obuwie. Problemom zaopatrzeniowym w oddziałach OLK starano się zaradzić w różny sposób. Między innymi zakładano zakłady szewskie czy pracownie krawieckie na terenie koszar. Należy podkreślić, że nie wszystkie legionistki były w stanie dostosować się do ciężkich warunków bytowych, a także do panujących w wojsku zwyczajów. Duża część z nich dzielnie znosiła jednak trudne warunki życia w koszarach, w pełni poświęcając się pełnieniu służby wojskowej i wykonywaniu przydzielanych im zadań.