Aleksander II a sprawa polska
DOI:
https://doi.org/10.18778/0208-6050.55.06Abstrakt
W artykule wykorzystano nieopublikowaną korespondencję Aleksandra II z jego bratem, Wielkim Księciem Konstantym z lat 1862-1863. Korespondencja ta, jak podkreśla autor, interesująca jest przede wszystkim dlatego, że nie tylko wyraziście i wielostronnie przedstawia obu wielkich braci, lecz również czyni jaśniejszą charakterystykę polityki Aleksandra 11 w Polsce w okresie bezpośrednio poprzedzającym powstanie styczniowe 1863 r. oraz w czasie trwania powstania (do sierpnia 1864 r.). Aleksander II objawia się nam jako człowiek twardych przekonań i władca absolutny. W jego polityce ogólnej i w stosunku do Polski zjednoczyły się wyraźnie dwie przeciwstawne idee. Z jednej strony dążenie do oparcia się na siłach wojskowych (w duchu tradycji Mikołaja I), przeciwdziałające tym samym walce i skrajnym żądaniom Polaków, z drugiej - chęć pokojowego uregulowania konfliktu, przeprowadzenia liberalnych reform. W rezultacie, w kolizji przeciwstawnych dążeń zwyciężyła tradycyjna polityka Romanowów - zdecydowano rozwiązać problem polski w oparciu o siłę wojskową, co zaowocowało kolejnymi falami napięć.Pobrania
Brak dostępnych danych do wyświetlenia.
Pobrania
Opublikowane
1996-01-01
Jak cytować
Zacharowa, L. G. (1996). Aleksander II a sprawa polska. Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica, (55), 47–60. https://doi.org/10.18778/0208-6050.55.06
Numer
Dział
Articles
Licencja
![Creative Commons License](http://i.creativecommons.org/l/by-nc-nd/4.0/88x31.png)
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Użycie niekomercyjne – Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe.