Analiza porównawcza wpływu polityki spójności UE na innowacyjność i konkurencyjność państwa Europy Środkowo-Wschodniej w latach 2004–2014

Abstrakt

U progu nowego tysiąclecia budowa gospodarki opartej na wiedzy stała się głównym priorytetem Unii Europejskiej. W Strategii Lizbońskiej istotne miejsce zajęła innowacyjność, która miała stać się kluczem do wzrostu konkurencyjności gospodarki Unii Europejskiej. W pierwszych latach obecnego stulecia wzrastała determinacja w budowaniu systemu innowacji uwzględniającego regionalne uwarunkowania. Państwa Europy Środkowo Wschodniej, które zaledwie kilka lat wcześniej przeszły transformacje ustrojową i borykały się z olbrzymimi problemami społeczno-gospodarczymi z wielką nadzieją zmierzały w stronę integracji europejskiej ufając, że obecność na jednolitym rynku europejskim, a szczególnie korzystanie ze środków polityki spójności podniesie innowacyjność i konkurencyjność ich gospodarek. Analizą zostało objętych jedenaście państw, spośród których osiem przystąpiło do UE w 2004 roku – Czechy, Estonia, Litwa, Łotwa, Polska, Słowacja, Słowenia i Węgry, dwa w 2007 – Bułgaria i Rumunia i jedno państwo w 2013 – Chorwacja. Państwa te mogły liczyć na znaczne fundusze europejskie. Tylko w latach 2007–2013 Unia Europejska przeznaczyła na politykę spójności kwotę ponad 346,9 mld euro. Do jedenastu państw Europy Środkowo Wschodniej trafiło ponad 175,5 mld euro, co stanowiło ponad połowę tej kwoty. Celem opracowania jest porównanie i ocena jak wykorzystanie środków polityki spójności wpłynęło na wzrost innowacyjności i konkurencyjności gospodarek państw Europy Środkowo Wschodniej. Fakt, iż państwa te przystąpiły do UE w różnym terminie daje możliwość porównania jak rozwiały się gospodarki o podobnych problemach gospodarczo-społecznych wewnątrz struktur UE i na jej obrzeżach.