Legenda Ślepego Maksa jako podstawa opracowania nowego produktu turystycznego Łodzi
DOI:
https://doi.org/10.18778/2544-7440.01.07Słowa kluczowe:
produkt turystyczny, turystyka, turystyka literacka i filmowa, dziedzictwo kulturowe, Łódź, Bałuty, Ślepy MaksAbstrakt
Artykuł jest próbą zaprezentowania możliwości wykorzystania w turystyce oryginalnych wydarzeń i postaci łódzkich Bałut z okresu 20-lecia międzywojennego. Do analiz wybrano „karierę” Menachema Bornsztajna znanego w łódzkim półświatku jako Ślepy Maks. Pomimo jego ogromnej „sławy” jest on dzisiaj postacią nieznaną nawet wśród mieszkańców Starych Bałut, na których się wychował. Potwierdzają to przeprowadzone badania ankietowe wśród osób zamieszkujących tę dzielnicę. Istnieją co prawda pojedyncze wydarzenia związane z tą postacią, jednak nie tworzą one spójnego produktu turystycznego. Głównym celem artykułu jest wskazanie, w jaki sposób potencjał związany z postacią Ślepego Maksa mógłby być wykorzystany do wykreowania nowego, konkurencyjnego produktu turystycznego miasta.
Bibliografia
BABBIE E., 2004, Badania społeczne w praktyce, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Google Scholar
INDELAK J., 1990, Szczury ze złego miasta, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź.
Google Scholar
KACZMAREK J., STASIAK A., WŁODARCZYK B., 2010, Produkt turystyczny Pomysł Organizacja, Zarządzanie, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa, s. 142–151.
Google Scholar
KONARZEWSKI K., 2000, Jak uprawiać badania oświatowe Metodologia praktyczna, Wyd. Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, Warszawa.
Google Scholar
MOSTOWICZ A., 1998, Ballada o Ślepym Maksie, Wyd. Biblioteka „Tygla Kultury”, Łódź.
Google Scholar
MIKA M., 2008, Formy turystyki poznawczej [w:] red. W. KUREK, Turystyka, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, s.210–214.
Google Scholar
Niesamowite przygody „Ślepego Maksa”. Łódzki Rinaldo-Rinaldini (...), 1946, „Express Ilustrowany”, 13.05.1946 r.
Google Scholar
OCHOCKI A., 2004, Reporter przed konfesjonałem, czyli jak się w Łodzi przed wojną robiło gazetę, Wyd. Literatura, Łódź, s. 66–75.
Google Scholar
PIETER J., 1967, Ogólna metodologia pracy naukowej, Ossolineum, Wrocław.
Google Scholar
PIOTROWSKI R., 2014, Ślepy Maks Historia Łódzkiego Ala Capone, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
Google Scholar
Plan wojewódzkiego miasta Łodzi, 1937, Wydział Budownictwa Zarządu Miejskiego, Łódź.
Google Scholar
Proszę o rehabilitację i uniewinnienie, 1936, „Głos Poranny”, 15.10. 1936 r.
Google Scholar
PRZYBYŁOWSKA I., 1978, Wywiad swobodny ze standaryzowana lista poszukiwanych informacji i możliwości jego zastosowania w badaniach socjologicznych, „Przegląd Socjologiczny”, 30, s. 63–66.
Google Scholar
SIERPOWSKI S., NAWROCKI S., 1995, Metodyka pracy archiwalnej, UAM, Poznań, s. 249–253.
Google Scholar
Sensacje na procesie Ślepego Maksa, 1935, „Głos Poranny”, 9.05. 1935 r.
Google Scholar
Skąd się wzięła przyjaźń inspektora policji z hersztem bandy, 1936, „Orędownik”, 16.10.1936 r.
Google Scholar
STASIAK A., 2009, Turystyka literacka i filmowa, [w:] K. Buczkowska, A. Mikos von Rohrscheidt (red.), Współczesne formy turystyki kulturowej, t. 1, Akademia Wychowania Fizycznego im. E. Piaseckiego w Poznaniu, Poznań.
Google Scholar
Ślepy Maks – Anioł Pokoju, 1935, „Głos Poranny”, 11.05.1935 r.
Google Scholar
Ślepy Maks – król podziemi Łodzi, 1935, „Głos Poranny”, 7.05. 1935 r.
Google Scholar
Tajemnice Bałut. Napad rabunkowy czy zemsta osobista, 1931, „Dziennik Łódzki”, 10.12.1931 r.
Google Scholar
Zbrodnia „Ślepego Maksa” herszta szajki złodziejskiej „Dardanele” i „prezesa” stowarzyszenia „Dusicieli” (...), 1929, „Express Wieczorny Ilustrowany”, 20.09.1929 r.
Google Scholar
Zza kulis roboty „Ślepego Maksa” w Łodzi, 1936, „Orędownik”, 15.10.1936 r.
Google Scholar
