Zapis wywiadu narracyjnego jako przyczynek do badań autoetnograficznych wsi kosznajderskich

Tomasz Marcysiak

doi:10.18778/2300-0562.06.10

Autor

Tomasz Marcysiak Wyższa Szkoła Bankowa w Toruniu, ul. Młodzieżowa 31a, 87-100 Toruń

DOI:

https://doi.org/10.18778/2300-0562.06.10

Słowa kluczowe:

Kosznajderia, autoetnografia, socjologia wsi, badania jakościowe

Abstrakt

Swoją pracę poświęcam ludziom i losom tych, którzy z różnych powodów chcieli lub musieli opuścić swoje domy i przenieść się w inne miejsce w trakcie i po zakończeniu drugiej wojny światowej, ale i tym, którzy urodzili się i mieszkali całe życie na ziemiach, które często zmieniały swoich gospodarzy. Od 2010 r. przemierzam wsie, w których spotykam prawdziwe, żywe skarby kultury, czyli ludzi z ich często zawiłą, czasem dramatyczną, ale jakże i barwną historią. Ważne jest więc podtrzymywanie nie tylko pamięci historycznej zapisanej na kartach podręczników i prac naukowych, ale i pamięci doświadczonej, przeżytej, która nieustannie kształtuje zbiorową tożsamość. Tożsamość miejsca i ludzi, którzy mogą powiedzieć „jestem stąd i jestem z tego dumny”. Za miejsce badań wybrałem początkowo powiat tucholski, ale z czasem obszar badań zaczął się znacznie poszerzać z powodu Atlantydy Borów Tucholskich, czyli Kosznajderii. Niniejszy artykuł jest jedynie fragmentem obszernego projektu badawczego, którego rdzeniem jest tożsamość społeczności postmigracyjnych i autochtonicznych na Ziemiach Odzyskanych. Ilustracją do opowieści o Kosznajderii jest w tym wypadku jeden bohater Bernard Gliszczyński (ur. 1933) lub jak widnieje na pamiątce z pierwszej komunii świętej z 27 sierpnia 1944 r. Bernhard Mrosek von Glischinski.

Bibliografia

Andreski S., 2002, Czarnoksięstwo w naukach społecznych. Warszawa.
Google Scholar

Dorow U., 2010, Zapomniana przeszłość. Upadek pomorskich majątków rolnych na przykładzie powiatu lęborskiego, Pruszcz Gdański.
Google Scholar

Giddens A., 2001, Nowe zasady metody socjologicznej. Kraków.
Google Scholar

Jałowiecki B., Szczepański M., 2007, Dziedzictwo polskich regionów, [w:] Kojder A. (red.), Jedna Polska? Dawne i nowe zróżnicowania społeczne, Wrocław.
Google Scholar

Kacperczyk A., 2014, Autoetnografia – technika, metoda, nowy paradygmat? O metodologicznym statusie autoetnografii, „Przegląd Socjologii Jakościowej”, 10 (3), s. 32–74.
Google Scholar DOI: https://doi.org/10.18778/1733-8069.10.3.03

Konecki K.T., 2012, Wizualna teoria ugruntowana. Podstawowe zasady i procedury, „Przegląd Socjologii Jakościowej”, 8 (1), s. 12–45.
Google Scholar DOI: https://doi.org/10.18778/1733-8069.8.1.02

Osękowski C., 2017, Osadnictwo polskie na poniemieckich ziemiach po drugiej wojnie światowej. Ziemia Lubuska i powiat Gubin: http://www.transodra-online.net/pl/node/1411 (02.05.2017).
Google Scholar

Pelias R.J., 2015, Writing autoethnography. The personal, poetic, and performative as compositional strategies, [w:] Jones S.H., Adams T.E., Ellis C., Handbook of autoethnography,Oxford, s. 384–405.
Google Scholar

Poniedziałek J., 2011, Postmigracyjne tworzenie tożsamości regionalnej. Studium współczesnej warmińskomazurskości, Toruń.
Google Scholar

Rink J., 1930, Vom Flach szum Leinen. Führer durch die Koschneider Spinn – und Webstube des Staatlichen Landesmuseums in Danzig-Olivia.
Google Scholar

Rychliński S., 2001, Lustracje społeczne, Warszawa.
Google Scholar

Sakson A., 1999, Dylematy kształtowania się tożsamości regionalnej na Warmii i Mazurach, „Pogranicze. Studia Społeczne”, 8, s. 257–268.
Google Scholar

Szwankowski J., (red.), 2013, Kosznajderia, Chojnice.
Google Scholar

Znaniecki F., 2001, Socjologia wychowania, t. 2, Warszawa.
Google Scholar