Plemienność kontra organizacja społeczności: geografia wieloplemiennej miejscowości beduińskiej w Galilei

Abstrakt

Beduini w Izraelu znajdują się obecnie na bardzo zaawansowanym etapie przejścia ze społeczności tradycyjnej do nowoczesnej. Zderzenie tradycyjnej wspólnoty wędrownej z krajem o nowoczesnym zachodnim stylu życia jest fundamentalnym i materialnym punktem zapalnym. Plemiona beduińskie, które osiadły w obfitym w opady oraz gęsto zaludnionym rejonie Galilei, odczuły gospodarczą, społeczną i geograficzną bliskość otaczającego je regionu rolniczego. To geograficzne sąsiedztwo spowodowało także względnie szybką transformację z nomadyzmu do osadnictwa. Począwszy od lat 60. XX w. władze izraelskie regulują spontaniczne osady Beduinów. To przejście do stałego pobytu wymusiło na zamieszkujących te tereny Beduinach radzenie sobie z trudnościami natury kulturowej oraz społecznej. Z jednej strony starają się oni zachować swoją strukturę plemienną i klanową, z drugiej jednak wybór lokalnych przywódców wymaga od nich porzucenia jej na rzecz organizacji społeczności. Niniejsze badania koncentrują się na miejscowości Zarzir (lokalnym samorządzie w rejonie Galilei w północnym Izraelu), w której zamieszkuje pięć plemion. Badania wykazały, że mieszkańcy tej wieloplemiennej społeczności stopniowo przezwyciężyli swoją dumę plemienną oraz wzajemną podejrzliwość, a także zrozumieli, że bardziej korzystne będzie promowanie niezależnej organizacji opartej na demokratycznych wyborach spośród kandydatów posiadających umiejętność zarządzania, a nie na tradycjach plemiennych.