Dlaczego oświecenie? Tomasz Cieślak i Jerzy Wiśniewski rozmawiają z Profesorem Wiesławem Puszem

Tomasz Cieślak; Jerzy Wiśniewski; Wiesław Pusz

doi:10.18778/2299-7458.05.15

Autor

Tomasz Cieślak Uniwersytet Łódzki, Katedra Literatury i Tradycji Romantyzmu
Jerzy Wiśniewski
Wiesław Pusz

DOI:

https://doi.org/10.18778/2299-7458.05.15

Słowa kluczowe:

Oświecenie, łódzka polonistyka, łódzcy poeci

Abstrakt

W rozmowie z Tomaszem Cieślakiem i Jerzym Wiśniewskim profesor Wiesław Pusz, badacz literatury polskiego oświecenia opowiada o środowisku łódzkiej polonistyki, swoich badawczych pasjach i lekturach.

Pobrania

Brak dostępnych danych do wyświetlenia.

Biogramy autorów

Tomasz Cieślak - Uniwersytet Łódzki, Katedra Literatury i Tradycji Romantyzmu

Dr hab., prof. nadzwyczajny w Katedrze Literatury i Tradycji Romantyzmu Uniwersytetu Łódzkiego. Zajmuje się głównie polską poezją współczesną. Wydał książki: Nowa poezja polska wobec poprzedników. Lektura relacyjna (2011); W poszukiwaniu ostatecznej Tajemnicy. Szkice o polskiej literaturze XX wieku i najnowszej (2009). Współredaktor tomów zbiorowych poświęconych najnowszej literaturze.

Jerzy Wiśniewski

Dr hab., adiunkt w Katedrze Literatury i Tradycji Romantyzmu Uniwersytetu Łódzkiego. Autor szkiców o twórczości polskich poetów z drugiej połowy XX wieku. Swoje zainteresowania koncentruje wokół muzycznych inspiracji literatury. Opublikował m.in. Ku harmonii? Poetyckie style słuchania muzyki w wierszach polskich autorów po 1945 roku (2013), Muzyka w twórczości Zbigniewa Herberta (2003) i Od liry do kołatki. O związkach motywów muzycznych z zagadnieniami metapoetyckimi w wierszach Zbigniewa Herberta (2009) oraz Miron Białoszewski i muzyka (2004).

Wiesław Pusz

Prof. em. dr hab., do roku 2015 kierownik Katedry Oświecenia i Literatury Stosowanej (wcześniej Katedra Literatury i Tradycji Oświecenia). Obszarem zainteresowań naukowych autora jest kultura i literatura epoki stanisławowskiej oraz późnego Oświecenia, ze szczególnym zwróceniem uwagi na współistnienie estetyk i orientacji literackich, długie trwanie klasycyzmu i sentymentalizmu, tradycji Oświecenia w wiekach XX i XXI. W kręgu problemowo-tematycznym, obejmującym wszystkie epoki, mieszczą się: życie literackie, hierarchie literackie, okolicznościowe pisarstwo polityczne, melika patriotyczna, twórczość środowiskowa, poezja chwili i na chwilę, literatura stosowana, żywot dzieł i arcydzieł, rody literackie. Autor monografii: „Nowy Parnas” przedromantycznej Warszawy. Bruno Kiciński i grono jego współpracowników, Wrocław 1979; Epistolografia menipejska w Oświeceniu postanisławowskim, Łódź 1985; Między Krasickim i Słowackim. Studia, eseje, opinie, Kraków 1992; Oświeceni i nie tylko, Łódź 2003; Józef Mieroszewski. Z ocalałej twórczości, Łódź 2007.
Publikuje w periodykach i opracowaniach zbiorowych (107 pozycji), w tym artykuły i rozprawy z ostatniego okresu: Cejloński szafir, polski szuler i francuska pisarka (oraz o kwalifikacjach literaturoznawcy), [w:] Literatura. Historia. Dziedzictwo. Prace ofiarowane Profesor Teresie Kostkiewiczowej (2006); „Tłoka we żniwa” Stanisława Starzyńskiego. Wstrząsający dokument w artystycznej formie, „Prace Polonistyczne” LXIV, 2009; Literatura – okolicznościowa – okazjonalna – ulotna – chwilowa. Próba rozróżnień, „Prace Polonistyczne” LXIV, 2009; Potomkowie oświeceniowych pisarzy, czyli w stronę literacko-obywatelskich rodów, „Prace Polonistyczne” LXVI, 2011; Nadrzecza serdeczne epoki klasyczno-sentymentalnej. Kilka uogólnień i zbliżeń, „Pamiętnik Literacki” 2011, z. 4.